การหาความสงบในความทุกข์ : หน้า 73/108

ตัวนิ่งๆ พอถึงตรงนั้น ไม่ว่าทุกขเวทนาจะกล้าแค่ไหน จะเจ็บ ปวดรวดร้าวแค่ไหน อย่าลืมนะ ทิ้งร่างกาย ทิ้งทุกสิ่ง เอาใจ ตั้งมั่นไว้ตรงกลาง แม้ตอนนั้นยังไม่เห็นก็ตาม แม้ตอนนั้นยัง ไม่สว่าง ยังมืดๆ หรือเจ็บปวดมาก นิ่งไว้ พอนิ่งๆ ไปเรื่อยๆ พอดวงทุกข์ ดวงเจ็บ ดวงตายมันมา มันดูดเข้าไปตรงกลางน่ะ พอดูดตรงกลาง วูบ..สว่างเลย คราวนี้หายเจ็บ หายปวด หลุดออกมาเลย เดินตาม ฐานต่างๆ อย่างรวดเร็ว ปุ๊บก็ออกมายืนข้างนอกเลย ตอน นั้นแข็งใจให้ดีนะ ใจแข็งๆ นะ นิ่งๆ ถ้าอยู่ตัวคนเดียวนะ หรือถ้าอยู่หลายคน ลูกหลานคนไหนมันร้องไห้ บอกว่าไปไกลๆ ฉันจะเตรียมตัวตาย เหมือนโยมแผ้ว เป็นแม่ชีอยู่วัดปากน้ำ ท่านมาเล่าให้ หลวงพ่อฟัง รูปร่างท่านป้อมๆ เล็กๆ ชอบมาคุยธรรมะ ตอน หลวงพ่อบวชใหม่ๆ เพราะท่านเข้าวัดตั้งแต่อายุ ๒๕ พอท่าน มาคุยก็อายุ ๗๕ ท่านบอก โยมนี้นะเห็นแต่ดวงใสๆ องค์พระ โยมนั่งไม่เห็นเลย แต่ดวงใสๆ แน่วเลย โยมก็นอนรวมกับ แม่ชีทั้งหลายในศาลา ที่หลวงพ่อวัดปากน้ำฯ เคยใช้สอนธรรมะ ยามคับขันให้แข็งใจเข้ากลางไว้ - ๗๒