การเผชิญกับความเจ็บป่วยอย่างมีสติ : หน้า 63/108

ทั้งหลายก็เป็นอย่างนี้ พระอริยบุคคลตั้งแต่พระอนาคามีลงมา พระสกิทาคามี พระโสดาบัน ท่านก็ต้องเจ็บต้องป่วยต้องไข้ เหมือนกัน อาพาธเหมือนกัน หรือเป็นโคตรภูบุคคลก็ต้องเจ็บ ต้องป่วยต้องไข้ จะเป็นผู้มีฌานสมาบัติเหาะเหินเดินอากาศได้ จะเป็นพระราชามหากษัตริย์จนถึงยาจก ก็ป่วยไข้เหมือนกัน วณิพก ล้วนมีความเจ็บเป็นธรรมดา คิดอย่างนี้นะลูกนะ ไม่ใช่ว่าเราป่วยอยู่คนเดียว เพราะฉะนั้น เมื่อถึงคราวที่เราจะต้องเข้าไปรับการรักษา ที่โรงพยาบาล จําเป็นต้องผ่าตัด เราก็นึกเอาร่างกายของเรา นี่เป็นห้องแล็บเป็นที่ศึกษา ร่างกายนี้มีความเจ็บเป็นธรรมดา มันเจ็บตรงไหน เราก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ ทำความรู้ตัวให้ พร้อม แล้วก็มอบร่างกายนี้ ความเจ็บไข้นี้ไปให้กับหมอ พยาบาล ซึ่งเขามีความเชี่ยวชาญในการรักษา มอบให้เขาไป เรามีหน้าที่รักษาใจอย่างเดียว ให้ใจใสๆ เอาไว้นะลูกนะ ให้ ใจใสๆ นึกถึงบุญบารมีความดีที่เราได้ทำเอาไว้ ทั้งทาน ทั้งศีล ะ ทงภาวนา ผู้ป่วยที่สง่างาม - ๖๒