ชีวิตเป็นของมีน้อย : หน้า 17/108

บ ที่พระพุทธองค์ตรัสเอาไว้ว่า ชีวิตเป็นของมีน้อย นั่น น้อยสำหรับเอาไว้ใช้สร้างบารมี แต่สำหรับผู้ที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่มีสติ ไม่มีปัญญา มีชีวิตเหมือนนกเหมือนกา ก็ไม่ต้องคิด อะไรกันไป ก็ปล่อยกันไปเป็นวันๆ ก็สะเปะสะปะเหมือนสวะ ลอยน้ำกันไปอย่างนั้น เพราะฉะนั้น พระองค์ได้ตรัสเตือนพวกเราเอาไว้ว่า ชีวิต เป็นของน้อย ถูกความชรารุกรานอย่างเงียบๆ ข้าศึกต่างๆ เวลาจะเข้าบ้านเข้าเมืองกัน ยังพอจะรู้เรื่องได้ แต่ความชรา เป็นข้าศึกที่รุกรานอย่างเงียบๆ มันมาพร้อมกับความเกิด พอ มีความเกิด ความแก่มันก็ตามมา แต่เป็นความแก่ที่มองไม่เห็น เราจะสังเกตความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเมื่อผ่านไปแล้ว ๑๐ ปีบ้าง ๒๐ ปีบ้าง ปี ๔๐ ๓๐ ปี ๕๐ ปี เรื่อยขึ้นไปตามลำดับ เราจึงจะสังเกตการเปลี่ยนแปลงได้ เพราะฉะนั้น ตอนไหนที่เราจะสังเกตออก เราก็สมมุติ เรียกตอนนั้นว่า วัยทารก วัยเด็ก วัยรุ่น วัยหนุ่มสาว วัยกลางคน วัยชรา วัยแก่ วัยหง่อม นั้นคือความแก่ที่มองเห็น แต่ความชราที่รุกรานอย่างเงียบๆ มันมาทุกอนุวินาที - ๑๕ ชีวิตเป็นของน้อย