เครื่องจองจำในชีวิตและการบวช : หน้า 71/128

โจรมากมายที่เรือนจำ ถูกจองจำด้วยชื่อคาและเชือก เป็นต้น ต่างก็เสวยทุกข์ใหญ่หลวง พวกโจรเหล่านั้น ไม่สามารถจะตัดเครื่องจองจำเหล่านั้นหนีไปได้ ยังมีเครื่องจองจำอย่างอื่นที่มั่นคงกว่าเครื่องจองจำ เหล่านั้นอีกหรือไม่ พระเจ้าข้า” พระศาสดาตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เครื่องจองจำเหล่านั้นจะชื่อว่าเครื่องจองจำอะไรกัน ส่วนเครื่องจองจำคือกิเลส ได้แก่ ตัณหาในทรัพย์ ในข้าวเปลือก ในบุตรภรรยา เป็นต้น นี่แหละ มั่นคง ยิ่งกว่าเครื่องจองจำเหล่านั้นตั้งร้อยเท่า พันเท่า แต่เครื่องจองจำนี้แม้ใหญ่หลวง ตัดได้ยากอย่างนี้ บัณฑิตแต่ก่อนยังตัดได้” แล้วทรงนำเรื่องในอดีต มาตรัสเล่าให้ฟัง.. ก่อนที่เราจะได้ฟังเรื่องราวในอดีตเหล่านั้น มีเรื่องราวหนึ่งเกิดขึ้นในปัจจุบัน เรื่องราวของท่าน พาให้เรานึกถึงการสลัดตนจากเรือนเหมือนเมื่อครั้ง พุทธกาลทีเดียว พระธรรมทายาทสุริยา นนฺทาคโม อายุ ๒๕ ปี จากศูนย์อบรมวัดปางไคร้ อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย ...ก่อนมาบวช อาตมาฝันเรื่องเดียวซ้ำ ๆ ติดต่อกันถึง ๔ วัน คือ ฝันว่าตัวเองนุ่งห่มผ้าเหลือง และไปวัดแห่งหนึ่งซึ่งไม่เคยรู้จักมาก่อน วัดแห่งนั้น มีคนไปปฏิบัติธรรม และมีพระไปบวชเป็นจำนวนมาก พออาตมานำความฝันนี้ไปเล่าให้เทพธิดาข้างกายฟัง เธอก็บอกว่า "ไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมาก” แต่ใจ อาตมากลับคิดถึงแต่เรื่องบวช อาตมาจึงโทรศัพท์ ไปเล่าให้พ่อฟังและบอกท่านว่า “ผมอยากบวช” ท่านก็บอกว่า “มีลูกมีครอบครัวแล้ว จะบวชทำไม ไปทำบุญก็น่าจะพอ” แต่อาตมาคิดถึงแต่วัด คิด แต่เรื่องบวชทั้งวัน คิดจนกลุ้มใจ เครียดทั้งวันเลย พอกลับจากที่ทำงาน ก็ไปบอกเทพธิดาข้างกายอีกว่า “ขอไปบวชสัก ๗ วันได้มั้ย” เธอก็ไม่ยอม เธอกลัว ว่าถ้าบวชแล้วจะไม่สึก แล้วคืนนั้นอาตมาก็ฝันอีก ว่า มีพระรูปหนึ่งเอาผ้าจีวรมาห่มให้ ผ้าจีวรนั้น ๗