การบวชและการพ้นจากพันธนาการ : หน้า 74/128

ไปอาศัยในที่แห่งหนึ่ง ต่อมาเข้าป่าหิมพานต์บวชเป็น ฤาษี ยังอภิญญาและสมาบัติให้เกิด เพลิดเพลินอยู่ ด้วยฌาน พระโพธิสัตว์เมื่ออยู่ ณ ที่นั้น เปล่งอุทานว่า “เราได้ตัดเครื่องจองจำคือบุตรภรรยา เครื่องจองจำ คือกิเลสที่ตัดได้ยากเห็นปานนี้แล้ว” นับแต่เกิดมา เราถูกเครื่องผูกร้อยรัดผูกพัน กันมาคนละไม่น้อย เครื่องผูกร้อยที่ว่า ถ้าเรารู้ไม่ เท่าทันเราก็จักเป็นทาสให้มันพันธนาการไปตราบสิ้น ชีวิต การได้มีโอกาสมาบวชเป็นพระ เราควรละความ ผูกพันในเหย้าเรือนทั้งหลาย เหมือนบุคคลผู้ไม่ยินดี ในน้ำลายที่ถมทิ้ง แล้วนำใจมาพันผูกกับองค์พระ ภายใน ดังเช่น พระธรรมทายาท ไทยแลนด์ คุตฺตมงฺคโล อายุ ๓๒ ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดพระธรรมกาย ระเบียง ๒ ขณะที่ยังไม่ได้บวช วันหนึ่งอาตมากับ พรรคพวกกำลังง่วนอยู่กับการหาปลาในคลอง แต่ ๓ วันนั้นไม่รู้เป็นอย่างไร หาปลาตั้งนานได้ไม่ถึง กิโล ทั้งที่กลุ่มอื่นได้กันเป็นกระสอบ ๆ และแล้ว อาตมาก็รู้สาเหตุ เพราะน้องที่มาด้วยพูดว่า “โห.... พระมา หาปลาไม่ได้เลย” พอมองไปบนฝั่ง อาตมา เห็นมีรถคันหนึ่งจอดอยู่ แล้วมีพระรูปหนึ่งพยายาม ส่งเสียงส่งสารมาถึงอาตมา แต่น้ำไหลแรงมากทำให้ อาตมาไม่ได้ยิน อาตมาจึงเดินขึ้นไปคุย ท่านบอก ว่า “มาชวนบวชเข้าพรรษา อยากบวชมั้ย” อาตมา ก็งง ๆ ฝนก็ตก พระยังจะมาชวนคนบวชอีก แต่ก็ ตอบท่านไปว่า “บวชครับ” พอรู้ที่อยู่ของอาตมา แล้ว วันต่อมาท่านก็เอาเอกสารมาให้กรอกถึงที่เลย พอบวชมาได้ เดือน วันหนึ่งอาตมาเดิน ไปรับบุญที่มหารัตนวิหารคด ต้องเดินผ่านที่อบรม ของพระธรรมทายาท ระเบียง ๓ อาตมามองไปเห็น ๑ พระประธานแก้วใสตั้งเด่นอยู่ เลยลองนึกดูเล่น ๆ อาตมาตรึกถึงท่านจนเพลิน พอขากลับก็หยุดมอง พระประธานแก้วใสอีก เสร็จแล้วก็ตรึกถึงท่านทุกวัน บางวันลืม นึกหน้าไม่ออก อาตมาก็จะเดินไปที่ ระเบียง ๓ ไปยืนดูองค์พระให้ติดตา แล้วก็เอามา ตรึกที่กลางท้อง ทำอยู่อย่างนี้ทุกวัน ตอนรับบุญ ขัดวิมาน (ขัดห้องน้ำ) อาตมาก็ตรึกถึงองค์พระ แปลกมาก ทั้ง ๆ ที่ไม่เห็นอะไรแต่ใจรู้สึกสบาย จนพระเพื่อนถามว่า “เป็นอะไร ล้างห้องน้ำไป ยิ้ม ไป” อาตมาก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกว่ามีความสุข อย่างบอกไม่ถูก เย็นนั้น ตอนสวดมนต์ทำวัตร อาตมาหลับตา ตรึกถึงองค์พระไปด้วย พอทำใจนิ่ง ๆ ก็เห็นแสงสว่าง วาบขึ้นมา แล้วก็เห็นดวงเล็ก ๆ ใส ๆ แต่ยังไม่ชัด พอสวดมนต์เสร็จ ก็นั่งสมาธิต่อ อาตมาทำใจนิ่ง ๆ ไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกว่า ตัวเราวูบไปเหมือนคนตกบันได แล้วเห็นอะไรคล้าย ๆ ช่องหรือรู พอมองไปก็เห็น