ความสำคัญของการจัดการขยะลอยน้ำในธรรมชาติ : หน้า 107/128

๑๐๕ รถจอดข้างทางทันทีตามเสียงที่หลวงพ่อบอก ท่านก้าวลงจากรถ เดินลุยพงหญ้าไปที่ริมตลิ่ง ผมเผชิญหน้ากับเพชรพลอยลอยน้ำที่ตอนนี้ลอยไกลไปจากจุดเดิม สมบูรณ์ ผมรู้สึกทันทีว่าได้มองข้ามบางอย่างไป ทำให้การทำหน้าที่ประสานงานของผมครั้งนี้ไม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลวงพ่อพบขยะลอยน้ำ ก่อนหน้านี้ท่านเคยพบถุงพลาสติกลอยอยู่ขณะที่นั่งรถผ่านคลองหลังหมู่กุฏิหลังคาจาก แล้ว ก็พบอยู่บ่อย ๆ ที่ลอยให้เห็นในสระรอบมหารัตนวิหารคด แล้วล่าสุดก็มาพบในเวลานี้ ทุกครั้งที่พบ ทุกครั้งที่ได้แจ้งประสานงาน แล้วทุกอย่างก็จะสะอาดเรียบร้อยทุกครั้ง และ ในครั้งนี้ ผมได้คาดคิดเอาเองว่า คงจะเหมือนทุกครั้งที่ผ่าน ๆ มา จึงชะล่าใจไม่ได้ตรวจตรา ความเรียบร้อย จุดเล็กน้อยที่ละเลยนี้ หลวงพ่อคงต้องการตอกย้ำให้เห็นความสำคัญ และไม่อยากให้ใคร มองข้าม ท่านจึงให้จอดรถ จากนั้นผมถึงได้มายืนที่ริมคลองตร นี่เป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่ผมได้จดจำไว้ไม่มีวันลืม เสียงประชาสัมพันธ์แว่วหวานดังขึ้น ซึ่งตรงนี้ด้วยกันพร้อมกับท่าน สวัสดีผู้มีอุปการะทุกท่าน! ขณะนี้ ฉันนอนแช่น้ำอย่างสบายใจอยู่ที่นี่...ขอเรียนเชิญทุกท่านช่วย กันทิ้งเพื่อนฝูงลงมาเป็นเพื่อนดิฉันได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ เสียงเพชรพลอยชิ้นน้อยประกาศความดำรงอยู่บนพื้นน้ำใสอย่างชัดเจน ผมยืนมองเธอด้วยความรู้สึกไร้อารมณ์ แต่ความคิดกลับพุ่งเข้าใส่จิตสำนึก ปากเล็ก ๆ ปากหนึ่งสามารถเรียกความมักง่ายในตัวมนุษย์เราได้ชงัดนัก ความฉงนใจที่ผมเก็บไว้ก็เริ่มคลี่คลาย เพียงแค่ขยะลอยน้ำชิ้นเดียว หากเก็บข้าไปจากเดิมเสียหน่อย หรือปล่อยทิ้งไว้ก่อนก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่ แล้วทำไมหลวงพ่อถึงต้องให้เก็บทันทีที่เห็น? ด้วยเหตุผลที่เธอมีปากนี่เอง ปากที่เราอาจมองไม่เห็น แต่เป็นปากที่เราไม่ควรมองข้าม หากปล่อยปละละเลยไม่รีบจัดการเก็บขึ้นมาทันที บรรดาปากเหล่านั้นคงจะพากันหัวเราะ เริงร่าชอบใจที่สามารถเอาคืนจากมนุษย์เราได้สำเร็จ ด้วยเหตุที่ทิ้งขว้างเธอไม่เป็นที่เป็นทาง