การเรียนภาษาบาลีและการศึกษาในพระพุทธศาสนา : หน้า 37/124

ไอ้ฉันลูกโพลงโฉมตาไม่เคยหมดสิ้นไปจากดวงสุริยันเพื่อทำโลกน่ให้รวมใจฉันใด ไฟในใจแห่งการอบอุ่นพระศาสดาให้เจริญรุ่งเรื่องดังเชนสนมัยพุทธกาล ก็จะต้องไม่หมดไป จากดวงทัยของเหล่าพุทธบริษัท ฉันนั้น สมมาทสมฑุทธสาสน์ โลกสมุท จิริตุฏฐ ๆ ขอคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จงสถิตอยู่ในโลกสินกาลนานๆ กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ พระมหาเฑๅ พระเณรเณรเถรทุกบรรเจิดพระยอดกายานี้ตามนาม ณ โอกาสนี้ ความในใจ ป.ธ.๙ พระมหายุทธนา โสภณจาจโร (อายุ ๒๖ ปี) วัดจองคำ จังหวัดลำปาง “การเรียนภาษาบาลีมีความยากหรืออุปสรรคมากมาย แต่ที่สำเร็จได้ก็เพราะปัจจัยสำคัญ คือ ๑. เจ้าสำนักเรียน ต้องมีความมุ่งมั่น เอาจริงเอาจัง เอาใจใส่การเรียนของลูกศิษย์ ให้การส่งเสริมทุกด้าน รวมทั้งให้กำลังใจด้วย ด้านปัจจัยต่าง ๆ ก็ไม่ขาด ๒. ตัวผู้เรียน ต้องมีความมุ่งมั่นไม่หย่อหย่อ เอาใจใส่ การเรียนอย่างเสมอ ไม่อายหลังเมื่อยังไม่เห็นฝั่ง ๓. สภาพแวดล้อม มีเสื้ออย่างมาก เหมือนเป็นจิตวิทยา อย่างหนึ่ง ต้องมีความสุข สะดวก และไม่จำอาดคคน “อาตมาขอว่า ทุกท่านที่เรียนพระปรีชากรรมมีความรู้สึกเช่นเดียวกันว่า พระสงฆทุกปฏิบัติ เป็น ต้องศึกษาพระปรีชาธรรมมากถึงที่สุด เพราะเมื่ออายุนในมวกสาวพัดต้องสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธ- เจ้าแล้ว อย่างน้อยต้องเรียนรู้ภาษาของพระองค์ ต้องแปลบทได้ ถึงจะชื่นใจว่าเป็นบวาของพระองค์ “หลวงพ่อท่านเล็งเห็นความจำเป็นของการศึกษาพระปรีชาธรรม และมีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะ ดงรงใช้พระพุทธศาสนา ท่านอยากให้กำลังใจผู้ที่สอบได้ ท่านจึงจัดมุฏิสกัลยารเปรียญธรรม ๙ ประโยค ทุก ๆ ปี ซึ่งถือเป็นความโชคดีของผู้เรียน ที่ผู้ใหญ่เล็งเห็นความสำคัญของลงนี้”