พระมหาจริยฯ โพธิ์โย: การบวชและการเผยแผ่พระพุทธศาสนา : หน้า 42/132

พระมหาจริยฯ โพธิ์โย เปรียญธรรม ๗ ประโยค เมื่อหลวงพี่เข้ามาอยู่ในวัดพระธรรมกาย ก็ถูกอบรมรำลึกสอน ผ่านบทฝึกต่าง ๆ ทำให้หลวงพี่พระก็นึงคุณค่าของพระพุทธศาสนา วิชาประโยคธรรมกาย ที่ว่าจะบังเกิดขึ้นมาได้ยัง ต้องอาศัยผู้ยงพระสัมสัมพุทธเจ้า ที่ต้องส่งสมร่วมมืออย่างน้อยที่สุด ๒๐ ลงใจ กับแสนมหาบุญ หลวงพี่จึงตั้งใจที่จะบวชชุดชีวิต เพื่อรักษาพระพุทธศาสนา วิชาธรรมกาย เอาไว้ อย่างรุ่นพี่ ๆ ที่เป็นกำลังของหลวงพ่อในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ทั้งในประเทศและต่างประเทศอย่างเป็นชีวิตเป็นเดิมพัน เพื่อจรรโลงพระพุทธศาสนา วิชาธรรมกาย ให้คงอยู่โลกตลอดไป หลวงพี่คิดว่านอกจากโชคดีมาก ที่เข้ามาบวชตั้งแต่เยาว์ วจากทีตอนเป็นโยมมิตร คน พอเป็นสามเณรมีเพื่อนเป็นร้อย ทั้งยังเป็นกัลยาณมิตร เป็นบัณฑิตนักปราชญ์ ชักชวนกันรับบูญ เรียนหนังสือบาสีบ่งสมาธิ สวดมนต์ ฯลฯ เวลาที่ผ่านมาหลวงพี่ทั้งความสุขและบุญบารมีที่เพิ่มขึ้น เป็นช่วงเวลาที่ดีที่ชีวิตนี้จะไม่มีวันลืมเลย พระมหาคุณจุฑา จุนทะโย เปรียญธรรม ๗ ประโยค มิใช่เฉยๆ มาจาก “มโน” ที่แปลว่า “ใจ” กับ “ฌาน” ที่แปลว่า “ความตั้งมั่น” รวมความแปลว่า “ความตั้งใจมั่น” การที่หลวงพี่มีความตั้งใจมั่นในการบวชฤกษ์นี้ มิใช่คิดปุ๊บปั๊บขึ้นมาเท่านั้น แต่เป็นการหมุนคิด หมุนอยาย ผ่านกาลเวลาเกืบ ๑๐ ปี จนกลายเป็นโมนิทานที่ดีเด่น จนลำประกาศว่าบวชฤกษ์ชีวิตให้พระพุทธศาสนา เรียกได้ว่า การที่จะเกิดโมนิทานเช่นนี้ได้ ต้องผ่านการฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเข้มข้นในเทสมะเกือบ ๑๐ ปี นอกจากนี้ ความสามารถคั่งคั่งเป็นมนต์ขลังที่หลวงพี่ประทับใจ และทำให้สร้างบารมีมาได้จนปัจจุบัน คำปฏิญาณของสมานอธิเปรียญวัดพระธรรมกาย “สุขา สงฺเสสุ สามคี” ความพร้อมเพรียงของหมู่ให้เกิดสุข” คือสิ่งที่ทำให้หลวงพี่รู้สึกภูมิใจและมีลังในการสร้างบารมีงิ้ง ๆ ขึ้น