คำรับยอดเลขา จากคัมภีร์ “จรรยาบ่าว” : หน้า 88/132

คำรับยอดเลขา จากคัมภีร์ “จรรยาบ่าว” วิธีฝึกผู้ในยุค ร.ศ. ๑๓๑ ตอนที่ ๖ จรรยาข้อที่ ๑๑-๑๒ “คำรับยอดเลขา” นำมาจากหนังสือ “จรรยาบ่าว” ซึ่งตีพิมพ์เมื่อ ๗๕ ปีที่แล้ว โดยไม่ได้ระบุชื่อผู้เขียน เมื่อหลวงพ่อทัตตชีโวอ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ท่านอยากให้ญาติโยมรู้เรื่องราวดี ๆ จึงเมตตานำมาเทคันให้ฟังเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๑ ต่อมาก็รวบรวมและตั้งชื่อใหม่ว่า “คำรับยอดเลขา” โดยลำดับเนื้อความตามต้นฉบับเดิม และคัดลอกของเก่าให้ดูด้วย เพื่อรักษาศัพท์บางคำไว้ และเพื่อเป็นเกียรติแกผูเขียน ๑๑ ของของนาย จงขอเสี่ยก่อนจิงถือเอา ไม่ว่าที่ใดก็ตาม อย่าให้ใครเฝงสงสัยได้ว่า เรามิสุขขี้โมย คนอย่างเราแมะเป็นผู้น้อย ยากจนแสนเข็ญอยู่อย่างไร ก็ไม่เห็นแก่งของใคร ไม่ยอมทำผิดศีลข้อกินนานทนเต็ดขาด ไปถึงไหนก็อาจอดได้ เพราะไม่มีมลทินให้กันแนงแกล้งใจ