การรักษาด้วยสมาธิและบุญ : หน้า 104/132

อยู่ลึก ๆ ว่าความก้าวหน้าของการแพทย์สมุนใหม่่านะพ่อตกงรักษาให้หายได้ ลูกจึงพยายามรักษาตัวด้วยยาแผนปัจจุบันและทำกายภาพบำบัด ต้องทนทรมานอยู่บนเตียงผู้ป่วยนานถึง ６เดือน แต่สุดท้ายยังไม่หายอยู่ จึงตัดสินใจผ่าตัด ผลปรากฏว่าการปวดหลังหยุดไปแต่เกิดอาการใหม่รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า คือปวดเสบปวดร่องบริเวณขา ขาว แพทย์สรุว่ามเป็นเพราะพังผืดรัดรากประสาทใส่หลัง ลูกต้องทนยาทุกวันแต่ยังไม่หายก็เกิดอาการแพ้ ปากเริ่มไหมเหมือนถูกน้ำร้อนลวกปาก ร้อนผ่าวไปจนถึงหลอดอาหาร ทานได้แต่น้อยอย่างเดียว ทำให้ลูกอ่อนลงไปมาก ต่อมูลลูกเปลี่ยนมารักษาด้วยวิธีลิสเตียนรอดเข้าทางช่องไขสันหลัง แต่โชคร้าย น้ำไขสันหลังเกิดรั่วมันกะทันหัน ทำให้ลูกปวดศีรษะอย่างหนักเหมือนถูกกระชากสมองออกมา ลูกต้องพยายามนอนนิ่ง ตั้งแต่ ๑๑โมงเช้า ถึง ๑๔โมงเย็น เพราะหากขยับตัวเพียงนิิดเดียว ก็จะวูบเปล่านทันที ภายหลังหนอให้กำลังใจอ่อนๆ ขาด อาการปวดศีรษะทรายไปเหลือแต่การปวดขาเท่านั้น ไปยังตรอภูกว่ำ “ให้ทนปวดขาไปสัก ๑๐ปี แต่ไม่หายหรอก แล้วอีกหนอจะชินไปเอง” ทันทีที่หมอพูดจบ ลูกรู้สึกรับไม่ได้เพราะความหวังที่จะกลับไปมีชีวิตเป็นปกติพังครืนลง ลูกถูกพ่อกับตัวเองว่า ทำไมเรื่องร้าย ๆ ต้องมาเกิดกับตัวเอง ผ่าตัดก็ไม่หายเจ็บเข้าไปสั้นหลัง น้ำไขสันหลังก็ร้อนกินเข้าไปจนถึงสมอง เดาะบุญวันที่หนึ่งน้ำชายมาเยี่ยมลูกที่บ้าน จู่ ๆ น้ำชายพูดขึ้นว่า “สงสัยบุญจะหมดแล้ว” ประโยคนี้กระทบใจลูกอย่างแรง ลูกแปลใจว่ากระทบประสาทใจหลัง ลูกต้องทนยาทุกวันแต่ยังไม่หายก็เกิดอาการใหม่รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า คิดว่า “หรือว่านูจะช่วยเราได้จริง ๆ” พอคิดได้เท่านั้นใจดวงก็เริ่มเปิด คิดว่าจะให้โอกาสตัวเอง ลองมาทูลูดูอีก่อน แล้วลูกก็ลองฝึกสมาธิ ดูจิตใจลองฝึกสมาธิ ดูจิตใจลองฝึกสมาธิ ฝึกสมาธิ ก็รู้สึกใจบนนั้นมากค่ะ ตั้งแต่นั้นมาลูกก็ทำสมาธิเป็นประจำทุกวัน และตั้งใจว่าจะรักษาศีล ๘ ให้ได้ตลอด ลูกได้สั่งสมบุญทุกบุญและทำหน้าที่ผ่านบาปอย่างเต็มที่ เพราะเชื่อว่าบุญต้องช่วยเราได้ แล้วความอับอายก็เกิดขึ้น เพราะหลังจากนั้นเพียงปีเดียว สุขภาพของลูกเริ่มดีขึ้น อาการต่าง ๆ ค่อย ๆ หายไปโดยไม่ต้องทำกายภาพบำบัดเลย จนหมอที่เคยผ่าตัดถึงบงง และตอนนี้อาการป่วยของลูกหยีอื้อร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ ปัจจุบันลูกกลับมาเป็นหมอรักษาคนให้ได้ตามปกติ ลูกเชื่อมั่นวั่วทั้งหมดนี้คืออานุภาพของบุญอย่างแน่นอนค่ะ เพราะลูกได้ประจักษ์กับตนเองแล้วว่า “บุญเท่านั้นที่ช่วยเราได้จริง ๆ” อานและอาม่าของลูก muc จากเมืองจีนก่อนสร้างตัวจากเสื้อผ้านมในจันมีธุรกิจร้านค้าพื้นบ้าน เดี๋ยวลูกเกิดทีจังหวะสะระบุรี เมื่อโตขึ้นก็แตกตัวไปตั้งร้ายที่จังหวัดลพบุรี มีดิบเข้าไปจุดอื่นๆ จนจังหวัดลพบุรี มีติดประกาศถึงกงศรอน ไว้ “ไม่ขายเหล้า ไม่ขายน้ำเมากทุกชนิด และห้ามเล่นการพนันต่าง ๆ แต่สิ่งที่น่าจะเลิก