อานภูภาพของการภาวนา "สัมมา อะระหัง" : หน้า 84/132

ประมาณกลางเดือนมิถุนายน ลูกค้าที่ยืนผ่านหน้าร้านข้อนกลับมาก่าวว่า “เอาไปทำอะไร มา หน้าจะเสียนิ” คนนั้นเป็นลูกค้าทั่วไปของเราประจำ เราก็งว่าเราไม่ได้ทำอะไร ครีมกันไม่ได้ใช้ขายของตากแดดเป็นปกติเหมือนเดิม และไม่ว่าจะไปขายที่ไหน ลูกค้าก็มาว่า หน้าเราใส หน้ เรามี อย่างที่เสื้อ ลูกค้าจึงมั่นถามโน่นนี่ มินิโน่มิซึ เราต้องใจเย็นอยู่ตลอดเวลา แดลูกค้าพูดว่า “ชมได้ ชื่อได้” นะคะ เพราะแม่ค้ารับนี่เขายิ้มในความรู้สึกของเรา ตอนนั้นสงสัยว่ายังไม่รู้จริงหรือ เราไม่รู้ด้วยซ้ำ จนมาเห็นในDMC ว่าเวลาขายของเรายังจริง ๆ ทุกวันนี้ เราขายช่วยดีละ 20 บาท ขนตาต้องใช่ของ คือ ต้องทอนเงินด้วย บางทีกูลซื้อ 20 บาท จ่ายแบ่งกัน แล้วมารูดซื้้อพร้อม ๆ กัน อย่างเวลาที่เขาจะเข้าทำงาน ช่วงเวลาก่อน 9 โมง หรือ 11 โมงครึ่งบ่ายโมง ลูกค้าจะมาซื้อพร้อม ๆ กัน เราต้องตักให้กัน ไม่ให้เขาเดินหน้า ต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องทุก ๆ คนค่ะ ตอนนั้นคิดเลยว่าสัมมา อะระหัง” ช่วยได้ ทำให้เรามีสติ มากขึ้น และมีปัญญาที่จะตอบคำถามให้คนใจเขา ไม่ให้เขาไปไหนเลย ลูกค้าบางคนบอกว่า “ฉันสนบอกเธอไม่ได้เลย สนบเธอทีต้องแชะซื้อของเธอทุกที ไม่รู้มีอะไร” ดีนิดคดีว่า ไม่ต้องรอให้เกิดอุปสรรคก่อนแล้วค่อย “สัมมา อะระหัง” นะคะ ให้ลองฝึก “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อย ๆ ให้ต่อสู้กัน สัมมา อะระหัง ติดอยู่กับสิ่ง ๆ ติดอยู่กับบุญ เหมือนอย่างที่เราเล่นมบ่อย ๆ เราชิดเลยไปไหมคะ “สัมมา อะระหัง” บ่อย ๆ ก็ได้เหมือนกันค่ะ ดีฉันก็ตแล้วเกิดความโล่งใจ สบายใจ มีความสุข เรื่องร้าย ๆ ไม่เข้ามาเลย ขายของดีขึ้นอุปสรรคต่าง ๆ นานาไม่ค่อยมี อานภูภาพของการภาวนา “สัมมา อะระหัง” ที่ประสบกับตัวเองอีกอย่างก็ คือ ก่อนเดือนเมษายน ดีฉันเป็นโรคค่าไซด์ติดเชื้อ ท้องเสียบ่อย 4 เดือนเต็ม ๆ ในหนึ่งอาทิตย์ท้องเสีย 4 วัน วันหนึ่งถ่ายไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง อีก 3 วัน ท้องไม่เสีย 3 วันที่เหลือฉันจะกินอาหารตามใบว่า เพราะช่วงที่ท้องเสียฉันอะไรไม่ได้ คลื่นไส้เอาใช่เริ่มอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ได้สุดขายของนะคะ เพราะเป็นแม่ค้าถ้าไม่ขายของก็ไม่มีรายได้ และรถที่เราขายของ ถ้าไม่ไปขาย เขาจะทะนามาแทนช่วงนั้นค่อนข้างลำบาก ต่อนั้นเพื่อนที่นั่งรถมาทำบุญด้วยกันก็วัดอธิษฐานของหลวงปู่ ขอให้เราหาย แล้วเรากระ “สัมมา อะระหัง” มาเรื่อย ๆ ตอนนั้นไปหาหมอ หมอบอกว่าอาการรุนแรงมากแล้ว ไม่จะทำอย่างไรให้ ยาม่าเชื่อแล้วก็ไม่หาย เวลาถ่ายท้อง ถ้าเริ่มเทียมก็จะถ่ายถึงเช้าเลย อ่อนแรงเต็มที่ กลางคืนก็ไม่ได้อน. แล้วท้องเสียด้วย ดีนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ได้แต่ภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อย ๆ นำอัศจรรย์ดีฉันรอดจากจุดนี้มาได้ อยู่ ๆ อาการท้องเสียก็หายไปเลยค่ะ ไม่ต้องใช้ยา ตอนนั้นท้องเสียอยู่ 4 เดือน นำหนักเหลือแค่ 45 กิโลกรัม ปัจจุบัน หนัก 52 กิโลกรัม ไม่แน่เชื่อว่า อานฺนภาพของ “สัมมา อะระหัง” และการอธิษฐานจิตกับหลวงปู่จะทำให้ฉันผ่านวิกฤติเหล่านั้นมาได้ คำพูดของหลวงพ่อที่ว่า “ขอให้อยุตาย หายป่วย รวยอัศจรรย์” มันเกิดขึ้นกับดีฉันจริง ๆ ค่ะ