ต้นบัญญัติมารยายไทย เรื่อง : พระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว) : หน้า 76/121

อุไอนฺญะ ต้นบัญญัติมารยายไทย เรื่อง : พระราชภาวนาจารย์ (หลวงพ่อทัตตชีโว) ต้นบัญญัติ มารยายไทย (ตอนที่ ๑๑) หมวดที่ ๒ โภชนปฏิสังขร ข้อ ๑๔ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เราจักทำคำข้าวให้กลมกล่อม” ข้อ ๑๕ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เมื่อคำข้าวยังไม่ถึงปาก เราจักไม่อาปปุกไว้ว่า” ข้อ ๑๖ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เมื่อฉันอยู่ เราจักไม่เอานิ้วมือลอดเข้าปาก” ข้อ ๑๗ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เมื่อข้าวอยู่ในปาก เราจักไม่พูด” ข้อ ๑๘ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่โยนคำขว้าเข้าในปาก” ข้อ ๑๙ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันพลางสะบัดมือพลาง” ข้อ ๒๐ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันโปรยเมล็ดข้าวให้ตกลงในบาตรหรือในนั้น ๆ” ข้อ ๒๑ “ภิฏฐูพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันโลยเมล็ดข้าว” ............................................... ข้อ ๑๔. “ภิฏฐุพึงทำความศึกษาว่า เรา จักทำคำข้าวให้กลมกล่อม” คนที่กินข้าวคำพอดี ๆ ฟ้องว่าคนพวกนี้ จักทำอะไรดี พระทวิตพระธรรมกายมือตู รูปหนึ่งมือแม่มาก เวลาท่านนับยา ท่านหยิบ มันบ่โดยไม่ต้องลิ้มเลย พอบันเสร็จไปดูเกิด มันบ่โดยไม่ต้องลิ้มเลย พอ intervenes, มันบ่โดยไม่ต้องลิ้มเลย พอควรตลอด ยาก่อนอาน คมกดส่มกดกลม ๆ เท่ากันหมด แล้วท่านก็เป็น ช่างฝีมืออี๋มืออีกด้วย เพราะฉะนั้น อยากรู้มั่วไหนเป็นยัง มือไหนเป็นได้แค่กรรม ไปดูวิธีทำข้าว ตักข้าว