การขยายพื้นที่ศาลาเพื่อรองรับผู้เข้าร่วมทำบุญ : หน้า 85/121

คบ ศาลาฯจากุมาราธิฏากาถุณได้แค่ ๕๐๐ คน จะไหวไหมครับ คนอย่างไร้รับไม่ไหว เลยต้องขยายพื้นที่ แล้วสร้างศาลาขึ้นอีกหลังหนึ่ง (สภาวธรรมยาศาลหลังศาลาก) มงหลังคาด้วยจาก สร้าง ๓ เดือนใช้งานได้เลย ประหยัดที่สุด ตามคอนเซปต์ของหลวงพ่อ นั่นสิปลูกสร้างไม่เพื่อรองรับการสอนธรรมะ ศาลาหลังนี้มีพื้นที่ประมาณ ๕๔,๐๐๐ ตารางเมตร จุได้มากกว่าคน ที่เหลือต้องกางเต็นท์ให้นั่ง ต่อมา ในปี พ.ศ. ๒๕๓๗ วันงานหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี (สด จนทะโล่) มีคนมาวัดนับแสนคน ศาลาที่สร้างไว้และเต็นท์รองรับคนเป็นแสนไม่ได้ จึงต้องขยายพื้นที่ออกไปอีก ๒,๐๐๐ ไร่ ตอนนั้นปฏิบัติธรรมกันกลางแจ้ง นั่งเป็นดินโบราณ มงหลังคาด้วยตาข่ายกรองแสง (Sian) ที่ใช้ในเรือนเพาะชำชิง ๒,๓ ชั้น พอนึกแล้วได้ นี้คือปฏิบัติธรรมของคนเป็นแสน ใช้อย่างนี้อยู่อายุ ๖ ปี พอโดนงานใหญ่ คนนับแสนก็ทำอย่างนี้ที่หนึ่ง จัดงานอีกที ก็ทำอีกที นี้คือวัดพระธรรมกายในตอนนั้น แต่ในวิาสาบารณะ พ.ศ. ๒๕๓๙ ก่อนวันงานฝนตกลงม ๓-๔ รอบ พระเดชฯไม่ได้จ้วงเลยทั้งคืน ช่วยกันวิดน้ำ ซับน้ำ เอาผ้าเช็ดตัวปิดแสงเล็ก ๆ แข่งใหญ่ดูกรร็อง ระบายออก เพราะว่ารุ่งขึ้นสายชุบจะมาเป็นแสน เดียวไม่มีที่นั่ง ต้อนเข้าสุชุนมิ่ง ก็แจกพลาสติกให้คนละผืน เอาไปปู่นั่ง กระนั้นมีอาชญานี้ประมาณ ๕๐,๐๐๐ คนต้องไปรับกลางแดด เพราะข้างในแห้งเกินนะ วันนี้ต้องจบพิธีชำระแล้วให้กลับบ้านกันเลย ตกแต่งทั้งวันเดี๋ยวจะไม่สบาย ตอนนี้คุณเห็นแล้วว่า จะอยู่แบบนี้ ไปเผย ๆ ไม่ได้แล้ว ต้องสร้างศาลา จริงศาลา ที่คุณหลายแสนคนขึ้นมานั่นแหละ คือ สภาวธรรมกาย ศาลาจะเห็นได้ว่าทุกอย่างเกิดจากความจำเป็น ไม่ถึงที่สุดจริง ๆ ไม่ทำ ที่ดินที่ขยายออกมาเป็นของใคร? ได้อย่างไร? มีที่ดินด้านขวาวัด เริ่มต้นเขามาเสนอขาย วัดนอก ๑๙๐ กว่าไร่พอแล้ว แต่พอมีคนมาเพิ่มเติมภูมิยบอกว่าไม่ไหวแล้ว คนนแน่นขนาดนี้ต้องขายแล้ว แต่ด้านข้าง เขากำเป็น ที่ดสรรรมไว้แล้ว เริ่มมีคนมาบ้านแล้ว เวลาเรานำสมาชิกเข้าเปิดโทรโอเสียงล้อขามกำแพงวัดมารวมอีกหน่อยคงเป็นเมืองล้อมวัด เราจะทำอย่างไร ผลคือคืต้องไปซื้อที่ครั้งละแปลงเป็นร้อยแปลง ช่วยกันจนกระทั่งซื้อครบหมด เป็นด้านข้างร้อยกว่าไร่ ส่วนด้านหลังง่ายหยอยเพราะเป็นดินกองมรค ของตารางสุดหงวกส์ ซื้อจากเจ้าเดียวไม่ยาก แต่ปัญหาอยู่ที่เงิน เพราะจะต้องซื้อครั้งละ ๑,๐๐๐ ไร่ แล้วผ่อนดั้งหลายปีว่าหมด ถามว่าปัจจัยทั้งหลายมาจากไหนกัน ทั้งซื้อที่ ทั้งสร้างอาคาร ยอมเป็นคนใช้ไปไหม แล้วยอมเป็นคนเรียกร้องให้สร้าง จะนับปัจจัยมากจากญาติยโยนันมันแหละ ถามกิ่งให้สร้างเลยไม่มีเงินหรอก แต่เพราะญาติยโยมเห็นว่าธรรมะของพระพุทธเจ้า จริง เมื่อหมดเห็นพอง ต้องกัน ก็ช่วยกันคนละไม่คนละมือ บางคนมีเงินไมมาก ทำบุญ ๑๐ บาทผ่านไป ๒๐ ปีแล้ว ก็ยังมาเล่าให้ฟัง เขาเปลี้ยมใจจากก็ทำบุญซื้อที่ดิน ๑๐ บาท ยังเก็บออมใบสละเลย ตอนนั้นทำได้แค่แผ่น ตอนไหนก็ไม่เท่ห์นเลย ตอนนั้นก็ไม่เล่นท่านเลย เพราะ ๑๐ บาทนั้นหมดกระเป๋าจริง ๆ เปล่าดีแแปลกนะ ตอนนี้น้อย ๆ แต่ที่สุดตัวก็บรู้ว่าปลื้มใจว่าตอนได้บุญที่ดิน ๑๐ บาท ยังเก็บออมไม่หมดเลยตอนนั้นได้แค่แผ่น ตอนหลังมาเป็นล้าน ก็ยังไม่ปลิ่มเท่านั้นเลย เพราะ ๑๐ บาทนั้นหมดกระเป๋าจริง ๆ เปล่าดีนะ ตอนนี้น้อย ๆ แต่ที่สุดตัวก็บรู้ว่าปลื้มใจว่าตอนได้บุญ