การฝึกฝนทักษะเพื่อเผยแผ่ธรรมะ : หน้า 82/121

ต้องฝึกลูกหลานให้สภาพับทุกคนด้วย และ ฝึกเรื่องเวลา คือ ทำกิจกรรมให้ตรงเวลาด้วย เช่น ถึงเวลาที่มาสวดมนต์ ให้พระนั่งสมาธิ พร้อมกัน สิ่งเหล่านี้เป็นความดีสากล เป็นความดี ขั้นต้นที่จะเป็นพื้นฐานทำให้เข้าสู่ธรรมะของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ ถ้าความดีสากล ๕ ประการนี้ ยังทำได้ไม่ได้ ก็ยากที่จะเข้าใจธรรมะของพระพุทธเจ้า และเมื่อเป็นอย่างนั้น หากเขาได้ความรู้ความดีอะไร ก็จากที่เขามีน้ำใจก็ถึงและเอื้อเพื่อ แบ่งปันคนอื่น เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่นักเผยแ ผ่จะต้องฝึกทำให้ได้ดีก็คือ ฝึกตนให้มีความ รู้ผิดชอบต่อการทำความดีสากล ๒. มีทักษะด้านภาษา ภาษ เป็นเครื่องมือสื่อสารระหว่างมนุษย์ การที่จะสื่อสารกันให้เข้าใจและรับการถ่ายทอด สารจากบุคคลหนึ่งไปสู่อีกบุคคลหนึ่ง ความ สามารถทางภาษาจะเป็นเรื่องสำคัญ ไม่ว่าจะเป็น การฟัง พูด อ่าน หรือเขียน ก็ตาม และทักษะด้านภาษาเป็นสิ่งที่เรียนรู้ฝึกฝนกันได้และ จำเป็นที่จะต้องฝึกผูมื่อฝึกเรื่อย ๆ ความเชี่ยวชาญจะเจริญขึ้นตามวัยและตามประสบการณของผู้ฝึก ทักษะด้านภาษาสำหรับนักเผยแ ผ่ • ฟังแล้วจับประเด็นได้ • พูดได้เนื้อหาเจนและออกเสียงถูกต้องตามอักษรวิธี • อ่านในและอ่านออกเสียงได้จุดเจน • เขียนได้ถูกอักษรวิธี เขียนได้ตรงประเด็น เขียนความ ย่อความได้ การเป็นนักเผยแผ่ที่ดีนั้น เมื่อจะชวนเขามาทำความดี จึงต้องพูดจากาสร้างให้รู้เรื่อง เมื่อจะฟังต้องฟังรู้เรื่อง คือ จับใจความ การเป็นนักเผยแผ่ที่ดีนั้นจะต้องพัฒนาให้รู้เรื่องให้ดี โดยจะต้องฟังรู้เรื่อง คือ จับใจความ เมื่อฟังรู้เรื่องจะสามารถเข้าใจ ลึกซึ้งตามที่ท่านได้ แล้วมาร่วมสร้างบารมีน เมื่อจะเขียนก็ฝึกเขียนเรียงความให้เป็น เขียนให้เป็น เป็นการทบทวนบุญของเรา ด้วย ในการฝึกการเขียนเรียงความนั้น เรามี บทฝึกอยู่แล้วตามที่คุณครูไม่ใหญ่ให้เขียนบันทึก ผลงานปฏิบัติธรรมทุกวัน เท่ากับเป็นการฝึก เขียนเรียงความ ในบันทึกแต่ละครั้งจะให้เขียน เรื่องราวที่ผ่านมาตั้งแต่วัน อย่างไรก็เขียนได้ ไม่หมด ฉันจะให้ครอบคลุมเราต้อง ยอความให้ทัดรัดชัดเจน ฝึกทำได้ดี เกว่าจะเขียนได้เราก็ได้ฝึก จับประเด็น เรียงความให้เป็น ย่อความให้เป็น บฝึกเหล่านี้พัฒนากระบวนการคิด การจำ การรับรู้ของเราไปในตัว ฝึกไปเรื่อย ๆ ต่อไป