การให้ทานและจิตใจที่ดี : หน้า 7/140

ก็จัดแจงอาหารมาแจกจ่ายโดยไม่รู้สึก ตะหงิดหรือหงุดหงิด เป็นการให้ของจิตมหาตา อนุเคราะห์และสงสาร อีกประกกหนึ่ง เมื่อ ทานบดีเห็นพระบินทบาตรผ่านหน้าบ้าน ก็ถวายทานกับท่านด้วยจิตเลื่อมใส รู้ว่า ท่านมาโปรด เอาข้าวมาให้ รู้ว่าท่านไม่สะดวก ในการทำงานหรือประกอบอาหารเลี้ยงชีพ เพราะต้องเอเวลไปศึกษาธรรมะหรือบำเพ็ญ สมณธรรมเพื่อทุพระนิพนธ์แจ้ง จึงจัดแจง หาอาหารมาภาวนาด้วยความเศร้าเสื่อมใส (๗) บางคนให้ทานเพราะคิดว่า คิดดีพอันดามย่อมจรรจายไป ใครได้ยิน ข่าวก็จะได้สังสมบุญตามไป ด้วยซึ้งถือว่าเป็น สิ่งที่ถูกต้องเหมือนกัน เพราะผู้ให้ยอมเป็นที่รัก ของคนหมู่มาก กิดดับพออึนยอมจรรจาย ออกไป (๘) บางคนให้ทานเพื่อกระดับใจ ให้ดงาม มีคุณภาพสูงขึ้น มุ่งเพื่อจัดความ ตะหงิดออกไปจากใจ จัดความโลภมั่ง มั่นใจว่าผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ของคนหมู่มาก กิดดับพออึนยอมจรรจาย ออกไป