การพัฒนาตนเองผ่านการเรียนรู้ประสบการณ์ : หน้า 86/140

ผู้ขึ้นานไม่ไหว ต้องออกไป ผู้ขึ้นานรอเคี่ยวกรำจะเก่งตั้งแต่จำนวนยังน้อยและได้ดีไปที่สุด หลวงพ่อก็เช่นกัน ถ้าไม่ได้บูชาคุณยาย ถึงแม้การศึกษาจะสูงเพียงใด ก็ไม่สามารถ สร้างวัดได้ดีเป็นอยู่ แต่เพราะได้ใกล้ชิดคุณยายซึ่งเป็นผู้มีประสบการณ์มาก ด้วยถูกพระเดช- พระคุณหลวงปู่ปานนำฝึกมาอย่างหนัก ฉะนั้นนี่เพียงระยะเวลา 1-2 ปี ที่หลวงพ่อมาวกับ คุณยาย ก็สามารถรับการถ่ายทอดประสบการณ์ทางด้านงานต่าง ๆ จากคุณยาย ซึ่งได้เรียนรู้ มาตลอดชีวิตจากหลวงปู่วัดปากน้ำ และนำสิ่งที่ได้เรียนรู้จากคุณยายมาสร้างวัดให้พวกเราได้ อย่างที่เห็นนี้ นอกจากหลวงพ่อจะได้รับการฝึกอย่างหนักจากคุณยายแล้ว หลวงพ่อสัมโมโยซึ่งท่านเข้าวัด มาถ่อน ก็ได้รับการฝึกอย่างหน้ากาเดิมจากคุณยายมา ก่อน จึงได้ฝึกหลวงพ่อต่อจากคุณยาย เพราะบ่อยๆอย่างคุณยายท่านเห็นย่อย ท่านไม่พูดแล้ว ท่านให้หลวงพ่อสัมโมโยรับหน้าที่ต่อ ถ้าให้ หลวงพ่อเรียนรู้เองโดยลำพังคงไม่มีทางทำได้ จึงควรสร้างวัดมาได้เพราะเหตุนี้ คนเราถ้าก้าที่จะก้าวหน้า ต้องเรียนรู้ประสบการณ์โดยการใกล้ชิดผู้ใหญ่ เตรียมใจที่จะผ่าน การฝึกหนักโดยยอมให้ท่านโอกาส หลวงปู่วัดปากน้ำเคยกล่าวไว้ว่า คนที่จะเจริญก้าวหน้าได้นั้นจะต้องอดทนให้ครูอาจารย์ดี พี่เลี้ยงที่ฝึกเก่ง หรือผู้นำบัญชาของเราดี ฝึกเรา โอเราให้เต็มที่ โดยปฏิบัติดังนี้ 1. ทำตัวให้เหมือนผ้าเช็ดเท้า 2. ทำใจให้เหมือนแผ่นดิน 3. ทำให้เหมือนตาไม่ผา 4. ทำให้เหมือนทุกทะ ข้อที่ 1 ทำตัวให้เหมือนผ้าเช็ดเท้า ผ้าเช็ดเท้าที่เราวางไว้หน้าบ้านใครเข้าบ้านก็ต้องใช้เท้า เช็ดแล้วเช็ดอีก เราก็เช่นกัน เจ้าหน้าที่จะเรียกเราใช้งานบ่อยเพียงใดก็ไม่ควรถิปาถนีย์ ยิ่งท่านใช้เรามาก แสดงว่าท่านเห็นว่ามีประโยชน์มาก ข้อที่ 2 ทำใจให้เหมือนแผ่นดิน ไม่ว่าจะมีเรื่องอันใดมาทราม ขอให้ทำใจให้แน่นเหมือน แผ่นดิน แผ่นดินนั้นใครจะเอาของสะอาดของหอมไรบาด มันก็เฉย ใครจะถ่ายของปฏิรูปลงไป มันก็เฉย คนที่จะได้ดั่งนั้นต้องไม่หวั่นไหวในคำสรรเสริญและนินทา ตั้งใจทำงานพร้อมทั้งรักษาใจ ให้ผ่องใส และหนักแน่นเหมือนเป็นแผ่นดิน ข้อที่ 3 ททำให้เหมือนตาไม่ผา ไม่ให้มันเป็นลายยาว มีแขนยื่นออกมาจากตา แขนที่ยาว ปล่อยไว้เป็นประโยชน์ ต้องตัดให้แขนสั้น ๆ เรียกภายรวม ไม่ให้มีตาพะจอนี้ เขาเรียกโดยยอ ว่า “พอง” ใช้ดติดับต้นมะพร้าวหรือต้นตาลเอาไว้เย็บแทนกันได้ คนรามีแต ควรทำท