การกลับมาของคุณแม่และการค้นพบชีวิต : หน้า 114/140

ช่องนี้มีคำตอบ คุณแม่ก็นึกในใจว่า ทำไมหน้าตาของเธอข้างเหมือนกับคุณแม่ที่จากไปนาน จึงลองเข้าไปแสดงคำกล่าวว่า "น้ำจะ น้ำชื่ออะไร" หญิงวัยกลางคนคิดว่าว่า "ชื่อหน่อย" คุณแม่อนุญาติใจเพราะคิดว่าทำคน หญิงคนนี้จึงถามกลับว่า "อ้าว... แล้วถามทำไมล่ะ" คุณแม่จึงบอกว่า "คิดว่าเป็นคนรู้จักที่ชื่อสวย" ผู้หญิงคนนั้นจึงเล่าว่าเมือก่อนเธอก็ชื่อสวยเหมือนกัน แต่พอมาได้สามีใหม่ก็เลยเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น "น้อย" แล้วถามกลับว่า "แล้วหนูชื่ออะไร" คุณแม่บอกชื่อและเล่าเหตุการณ์ที่ถูกแม่ทิ้งเมื่อตสมัยเป็นเด็ก ยังไม่ทันจะเล่าจบหญิงคนนั้นก็ว่าแขนคุณแม่เข้ามาใกล้ ๆ อาทนั้นมาเสียงดังว่า "บันหนูกิลฉันละสิ" ในที่สุดคุณแม่ก็ได้พบกับแม่น้ำ โดยเบิกบานในวันนี้อารมณ์ของเธอเอง ทั้งองค์ท่านมีความสุขมากที่ได้เจออีกครั้งหลังจากพลัดพรากกันมานานกว่า 15 ปี แม้ว่าคุณยายจะทิ้งคุณแม่ไปโดยไม่ได้เลี้ยงดูเลย แต่เมื่อได้มาเจอนั้น คุณแม่ผง็มถึงใจดูแลคุณยายอย่างดี หมันไปเยี่ยมคุณยายที่บ้านสาใหม่ทุก ๆ เดือน พร้อมกับมอบเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้ให้ท่านใช้สอย และเมื่อคุณยายป่วยก็รบกวนดูแลที่บ้านโดยที่ไม่เคยโกรธเคืองเลย พยายามทำหน้าที่ลูกที่ดีเรื่อยมา จนถึงปัจจุบัน ตัวเอง เข้าตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๒๕ ช่วงแรกยอมรับว่ายังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องเป้าหมายชีวิตมากนัก ทุกครั้งที่ทำบุญจึงทำแบบไร้จุดหมาย ทำแล้วก็มีอภินิธาน ขอให้ชีวิตเจริญรุ่งเรือง มีความสุขในปัจจุบัน เพียงอย่างเดียวแต่เล็งนั้นบุญก็ยังส่งผลเป็นอัศจรรย์ เพราะสังเกตว่าชีวิตของตนดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัดทั้งในด้านการศึกษาและหน้าที่การงาน ทั้งที่ผ่านมาเข้าวัดชีวิตผมไม่ค่อยจะราบรื่นสักเท่าไรหลายปีที่ผ่านมา ผมสามารถคว้าวิญญาโทมาได้ถึง 2 ใบ โดยสำเร็จวิญญาณโทเกียรตินิยมด้านวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์จากบัณฑิต ต่อมาด้วยวิญญญาโทด้านเทคโนโลยีสารสนเทศจากประเทศออสเตรเลีย ขณะนี้เรียนต่อที่ต่างประเทศ ผมสามารถทำเกรดเทอมแรกได้ระดับยอดเยี่ยม A+ ทุกวิชา ทางมหาวิทยาลัยจึงจ้างให้ผมทำหน้าที่เป็น Marker คอยตรวจข้อสอบและการบ้านของนักศึกษา ผมจึงได้รับคำตอบแทนมากพอที่จะส่งตัวเองให้เรียนงбомนาได้อย่างสบาย ๆ หลังจากกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่นานก็เหมือนบุญจัดสรรทำให้ผมได้เข้าทำงานในบริษัทประกันภัยที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทย รายได้ดีมาก โดยที่ผมไม่ต้องออกไปเร่ขายประกันให้หน่อยอีเลย ผมตระหนักว่า ความสำเร็จทั้งหมดนี้เป็นเพราะอาณาจักพบุญที่ทำคุณเน็นบาญบูงดังนั้นทุกครั้งที่หลวงพ่ออุ้มบูญใหญ่ๆ ผมจึงทุ่มเททำอย่างเต็มที่เต็มกำลัง อย่างน้อยที่สุดก็ 1 ครับ ดังนี้ สิ่งที่ผมภูมิใจที่สุดในชีวิตจึงไม่ใช่การได้บุญโท 2 ใบ หรือความสำเร็จ