การทำงานและการเรียนรู้จากประสบการณ์ : หน้า 87/140

เหมือนตาไม่ผ่ ใช้ตาให้เป็นประโยชน์ คือต้องในสิ่งที่ครอง บางอย่างทีู่เห็นแล้วก็เฉยไว้ อย่าไปปรับเข้ามาให้กระเทือนใจ รักที่จะทำงานใหญ่ๆต้องรู้จักทำให้เป็น มันนจะไป ถึงไหนกัน ข้อที่ ๔ ทำให้เหมือนทุกระคะ ทุกระคะมีไว้สำหรับหัว ไม่ใช่สำหรับเป็ดแดงฟังเสียง นินทา ใครนินทาทุกระคะเฉย ใครจะชมทุกระคะก็เฉย ดังนั้นจงเราควรเลือกฟังในสิ่งที่ควรฟัง ได้ยินได้ฟังอะไรจากให้เพียงแค่ๆ แต่ อย่าไปรบกวนให้วุ่น หากใครทำได้เช่นที่จะงบน้ำสอบไว้จึงที่กลัวจึง วิ่งไกล้ชิดกับผู้ใหญ่ได้ ยอมอดทนรับใช้ท่านไปเถิด จะเป็นการเพิ่มพูนประสบการณ์ ถึงแมบางครั้งจะต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของท่านก็น่าอา เพราะท่านนี่เรื่องข้่องใจ ต้องมาระบายกันใกล้ พยายามนิ่งก็พระคุณที่ท่านมีแก่เรา อย่าไปคิดโกรธเค้นท่าน เพราะตอบใจไปหน้ารับได้ที่เรายังไม่หมดก็สละ เราอาจจะเป็นเช่นนาทก็ได้ ความรู้หลายอย่างเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเรียนรู้ได้จากตำรา นอกจากเรียนรู้จากประสบการณ์ในการติดตามบ้างในผู้ใหญ่ เมื่อเราพร้อมไปด้วยความสามารถและประสบการณ์ ดำไปภายใน เราจะทำงานใหญ่ๆได้ ข้อที่สำคัญที่สุดในการรับใช้คุณใหญ่คือ “ห้ามนั่น” เมื่อเราถูกเรียกใช้บ่อยเข้า อย่าไปนั่นว่า “ทำไมท่านใช้แต่เรา” เพราะโชคดีแล้วทำท่านเรียกใช้ เปรียบเสมือนเวลาที่เข้าครัว มืดเล่มไหนคุณเราชอบใช้เต็มไป่น ส่วนมีแต่เล่มไหนที่ไม่คะปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้รับความสนใจ คนเราก็เป็นนั้น ใครที่ถูกเจ้าหน้าที่เรียกใช้ประจำ แสดงว่าท่านเห็นความคามคือ ความสามารถของเรา ยิ่งท่านเรียกใช้เรามาก เราก็ย่อมมีผลงานมากขึ้นตามลำดับ ยิ่งกว่านั้น ขณะทำงานรับใช้ท่าน ถ้าติดของเราเป็นคุลเท่าใด เราก็ได้บุญขนเท่านั้น เกิดมาชาติจะมาสร้างบุญไม่ใช่หรือ พอเขาอนุญาให้กัน แล้วจะได้บุญอย่างไร สรุปความจรรยาข้อนี้ได้ว่า ก่อนที่จะก้าวขึ้นมาเป็นนายได้นั้น เราต้องใช้เวลาในการเรียนรู้ ความเป็นว่าให้อยู่แก่เสียก่อน สะสมความรู้และประสบการณ์จากผู้ใหญ่ใช้มาก รู้จักอดทน ดังคำชิตว่าว่า “ข้าเป็นการ นาบเป็นคุณ” เพื่อวันที่หนึ่งข้างหน้า เราจะได้จากาบวมนเป็นนายที่ได้อย่างเต็มภาคภูมิ (อ่านต่อฉบับหน้า) กรกฏาคม ๒๕๔๕ อยู่ในบุญ | บ ๕๕