การปฏิบัติธรรมมิคง ๘ กับการเข้าสู่พระธรรมกาย : หน้า 89/140

ความจริง ๑ ประการนี้ต้องรู้ รู้แล้วมือปฏิบัติธรรมมิคง์ ๘ ใจจึงจะหยุดจะนั่ง เมื่อใจหยุดนี้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ แล้ว ก็จะเข้าสู่พระธรรมกายในตัว แต่ว่าจะปฏิบัติธรรมมิคง์ ๘ แล้วเข้าสู่พระธรรมกายได้นั้น มีทางเดียวคือ ต้องมีสัจจะ คือ ต้องจริง ถ้าคุณปฏิบัติธรรมมิคง์ ๘ ได้จริง คุณก็จะเข้าสู่พระธรรมกายจริง แล้วคุณก็จะได้เห็นอริยะสัจ ๘ จริง แล้วคุณก็จะปราบกิเลสได้จริง มันจึงเป็นขั้น ๆ เป็นขั้นตอนการฝึกตัวไปตามลำดับอย่างนี้ การปฏิบัติธรรมมิคง ๘ จะต้องมีสัจจะทำจริงใน ๕ สถาน คือ ปฏิบัติให้สมกับหน้าที่ให้สมกับงาน ให้สมอาวาสฯ ให้สมต่อบุคคลกคนที่เราต้องเกี่ยวข้อง และให้สมต่อความดี ปฏิบัติจริง ๕ สถาน ชื่อว่าปฏิบัติธรรมกาย ๘ จริง ๑. จริงต่อหน้าที่ ๒. จริงต่อภารงาน ๓. จริงต่อบุคคล ๔. จริงต่ออาจา ๕. จริงต่อความดีหรือธรรมะ สิ่งที่ขาดตกบกพร่องไปในการนั่งสมาธิของเรา ทำให้สมาธิไม่ก้าวหน้าก็ตรงที่ การจะปฏิบัติธรรมมิคง ๘ ไม่ใช่ปฏิบัติเฉพาะขณะที่เรานั่งสมาธิ แต่ต้องต่อเนื่องไปจนกระทั่งถึงขณะปฏิบัติหน้าที่การงาน ฯ ด้วย ๑-๒. สังจะต่อหน้าที่และภารงาน หน้าที่ คือ ภารกิจที่ต้องรับทั้งผิดทั้งตอบ โอนให้ใครไม่ได้ การงาน คือ สิ่งที่ต้องทำตามหน้าที่ที่เรารับผิดชอบ ณ ที่ที่เกิดมา เราต้องมีหน้าที่แล้ว ตั้งแต่หน้าที่เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ถ้าเราไม่เป็นคนโต ก็ต้องเป็นน้องที่ดีของพี่ด้วย แล้วต้องเป็นหลานที่ดีของปู่ ย่า ตายาย ของลงปั น้ำเอา ด้วย เมื่อโตขึ้นมาภิก็โรงเรียนก็มีหน้าที่เป็นลูกศิษย์ที่ดี ไปโรงเรียนมีเพื่อนเลยต้องมีหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดี เมื่อโตขึ้นมามีหน้าที่เป็นประชาชนดีดี ต่อมาแต่งงานแต่งงานก็มีหน้าที่เป็นสามีดี เป็นภรรยาดี ต่อมามีลูกก็ต้องเป็นพ่อที่ดีเป็นแม่ที่ดี ครับเมื่อมาเป็นพระก็หน้าที่ตามที่พระองค์ทรงสั่งไว้ ต้องเป็นพระที่ดี เมื่อเกิดมาเป็นคนแล้ว ต่างก็มีหน้าที่ที่ตัวเองดีงาม บางอย่าง เป็นหน้าที่ตามธรรมชาติ บางอย่างก็เป็น หน้าที่เกิดตามความสัมพันธ์เกี่ยวข้อง แต่ละหน้าที่ก็มีภารกิจที่ต้องทำ ดื่นเช้าขึ้นมา หน้าที่หลักของชีวิตคือเราจะต้องไปปราบกิเลสให้หมดไปให้ได้ด้วยการปฏิบัติ มรรคองค์๙ เราก็ตั้งหน้าตามพระบัญชาสง่ไว้ สง่ามาถึง สง่ามาถึง