ชนท. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 5 / 15

Dsuะเพื่อประชา ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๑) ៤៦៩ สิ่งที่เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิต ของคนเรา มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น คือบุญ เป็นสิ่งที่ทำให้เราสม ปรารถนาในทุกสิ่ง เราจะเป็นผู้ที่สมบูรณ์บริบ

บทความนี้เปิดเผยถึงความสำคัญของบุญในการทำให้เราบรรลุเป้าหมายที่เราปรารถนา มันเป็นแหล่งที่มาของความสุขและความสำเร็จ โดยเน้นว่าการสั่งสมบุญเป็นสิ่งที่ควรทำทุกวันและทุกเวลา เมื่อใดที่มีโอกาส การใช้ประโยช

๕๒ ค ว า ม อั ศ จ ร ร ย์ ม อั ศ จ แ ห่ ง ม น ต์ (๒) ชนทั้งหลาย ย่อมรดผู้ที่มีความทุกข์ด้วยน้ำใด ชนทั้งหลายย่อมรดผู้ที่เร่าร้อนด้วยน้ำใด เราจักตายในท่ามกลางนํ้านั้น ภัยเกิดแต่ที่พึ่งอาศัยแล้ว

ธรรมะเพื่อประช ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๒) ๔๗๗ การปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาคือการทำใจให้หยุดนิ่ง เพื่อกลั่นใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องใส เพราะใจที่บริสุทธิ์ ผ่องใส จะเป็นใจที่มีคุณภาพ มีความละเอียดนุ่

การปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาคือการทำใจให้หยุดนิ่งเพื่อกลั่นใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องใส ใจที่บริสุทธิ์จะเป็นใจที่มีคุณภาพและควรแก่การงาน การนำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อเข้าถึงพระรัต

อานิสงส์รักษาอุโบสถศีล ๕๑๒ ธรรมชาติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น พระองค์ไม่ ปกปิดคูณความดีของคนอื่นใครทำความดีอะไรก็ยกย่องสรรเสริญ ด้วยการประกาศคุณความดีนั้นๆ ให้มนุษย์และเทวดา ได้ อนุโมทนากันไปทั่ว เพื่

การรักษาอุโบสถศีลเป็นการดำเนินชีวิตที่ดีตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงสอนให้ยกย่องความดีและอนุโมทนา รวมทั้งการถือศีลที่มีคุณค่า พระองค์ตรัสถามเกี่ยวกับบุพกรรมของเทพธิดาและทรงยกย่องคุณความดีที่เ

ประโยค๑ - บาลีไวยกรณ์ สมัญญาภิธานและสนธิ - หน้าที่ 15 กระนั้น พยัญชนะที่เป็นโฆสะเสียงหนักกว่า พยัญชนะที่เป็นอโฆสะ เสียงเบา จำจะต้องเรียงพยัญชนะที่ที่มีเสียงเบาก่อน เรียงพยัญชนะที่ มีเสียงหนักไว้ภายหลั

การศึกษาเกี่ยวกับพยัญชนะในบาลีไวยกรณ์ แบ่งออกเป็นโฆสะและอโฆสะ โดยในที่นี้ได้กล่าวถึงหลักการในการเรียงลำดับเสียงเบาและเสียงหนัก พร้อมทั้งการวิจารณ์เกี่ยวกับตำแหน่งการจัดเรียง เช่นที่ตัว ห ที่ส่วนโฆสะ อ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 74 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 74 กาโร ตสฺส จ วคอยการวการตต์ สธาตุวนฺตสฺส นเย ปรเทวภาโว ฐาเน ฯ ภวนฺติ พุทฺธิสทฺทา เอตสมาติ ภาโว

เนื้อหาที่นำเสนอนั้นเกี่ยวข้องกับอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยาและความหมายของคำที่เกี่ยวข้องในหน้า 74 ประกอบด้วยการวิเคราะห์คำว่า ปฏิปชฺชิตพฺพภาว ซึ่งเกี่ยวกับแนวคิดต่าง ๆ ของอภิธรรม การอธิบายสะท้อนถึงการศึกษาใ

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวินีฎีกา - หน้าที่ 88 ญาณและทิฏฐินี้ มีความต่างกันอย่างนี้ คือ ญาณรู้อารมณ์ได้ตามสภาพ ที่เป็นจริง ทิฏฐิละสภาพตามที่จริง ถือเอาโดยสภาพที่ไม่มีจริงๆ ที่ชื่อ

ในอภิธัมมัตถสังคหบาลี กล่าวถึงความแตกต่างระหว่างญาณและทิฏฐิ โดยญาณรู้อารมณ์ตามความเป็นจริง ในขณะที่ทิฏฐิละสภาพที่ไม่มีจริง การมีมานะนั้นแสดงถึงการสำคัญตัวเอง ในขณะที่โทสะก็มีลักษณะของการประทุษร้าย ส่ว

ประโยคส - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 167 อนุโลม ๒ หรือ ๓ ดวงข้างต้น แม้โดยไม่แปลกกัน ๆ จริงอยู่ มี อธิบายว่า ๔ ครั้ง หรือเพียง ๓ ครั้ง โดยควรแก่อัปปนาที่จะพึง เกิดเป็นดวงท

บทที่ 167 ของอภิธัมมัตถสังคหบาลีและอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา นำเสนอการวิเคราะห์อัปปนาวิถีและการทำงานของจิตในบริบทต่างๆ ซึ่งรวมถึงการเกิดและลำดับของจิตที่สัมพันธ์กับการฝึกสมาธิ โดยกล่าวถึงการเกิดของอัปปนา

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 171 เพราะจิตวิปัลลาสไม่มีแก่พระขีณาสพทั้งหลาย เพราะฉะนั้น ท่านอาจารย์ จึงกล่าวคำว่า ในที่สุดแห่งกิริยาชวนะที่สหรคตด้วยโสมนัส ดังนี้เป็น

เนื้อหานี้กล่าวถึงการตีความในอภิธัมมัตถสังคหบาลีและอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกาเกี่ยวกับจิตวิปัลลาสและตทาลัมพนะ ซึ่งไม่มีแก่พระขีณาสพ ท่านอาจารย์ได้อธิบายถึงความแตกต่างระหว่างโสมนัสและโทมนัส และเหตุผลที่พระ

ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 203 ก็หาไม่ ได้แก่พวกเปรตที่เป็นอสูร ฯ ส่วนเวปจิตติอสูรนอกนี้ ชื่อว่า อสูร เพราะอรรถว่า ไม่ใช่เทวดา คือเป็นข้าศึกของเทวดาฯ ก็ใน บทว่า อ

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับอสูรที่ถูกจำแนกว่าเป็นเปรตและความหมายของมนุษย์ โดยเน้นถึงคุณสมบัติที่ทำให้มนุษย์มีความสำคัญในการบรรลุธรรม ข้อความอธิบายถึงการตีความคำว่า 'มนุษย์' และการเปรียบเทียบกับเทวดาในชั้

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส) มาตาเปติภร์ ชนต์ สณห์ สขิลสมุภาส มจฺเฉรวินเย ยุตต์ ติ เว เทวา ตาวสา กุเล เชฏฐาปจายน เปสุเฌยฺยปุปหายินํ สจฺจํ โกธาภิ นริ อาหุ สปปุริโส อิติ ฯ ๑๖ เทพเจ้าชั้นดาว

บทความนี้กล่าวถึงพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส และหลักการปฏิบัติของวุฑฒบุคคลในไทยว่าเป็นการแสดงถึงการเคารพนบนอบพระคุณ โดยการรวมกลุ่มกันในคำสอนที่ส่งเสริมความรักและการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข การที่ท

២០ (สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส) เป็นทำแลแล้ว ทรงขวนขวานเพื่อให้ได้ทุนสำหรับทำการปลูกสร้าง และมีคนเช่าถือป้องกันสมบัติ ทรงแนะนำให้บุคคลมีแก่ใจรับเป็นมรรคนายก พระอารามมิให้ตกไปและเพื่อพูนให

บทความนี้นำเสนอพระราชกรณียกิจของสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส ในการพัฒนาและดูแลพระอาราม ตลอดจนการเสด็จพระราชดำเนินเพื่อสำรวจงานต่าง ๆ ในต่างประเทศ เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่รัฐและประชาชน โดยเฉพ

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส) ๕๙ บุคคลใด ไม่ทำกิจที่ตนควรจะทำเมื่อภายก่อน เขามาปรารถนารีบร้อนจะทำเมื่อภายหลัง บุคคล นั้นก็เป็นดังมาณพผู้หักไม้ชุ่มมา ย่อมเดือดร้อนในเวลาหลังฉะนี้ แม้สมเด็จ

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการทำกิจในเวลาที่เหมาะสม โดยมีการอ้างอิงพระพุทธภาษิตที่เตือนใจผู้คนในการใช้ชีวิตที่มีคุณค่า เพื่อไม่ให้พลาดโอกาสทั้งทางโลกและทางธรรม ผู้ที่ไม่รู้จักกาลอาจพลาดโอกาสและประสบ

(สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส) ៨៦ ไม่เต็ม ต้องเสียค่านาสำหรับเนื้อที่ว่างเสมอไป หรือมีสมบัติอย่างอื่นที่ต้องใช้จ่ายทรัพย์รักษาแต่ ไม่สามารถจะทำได้ หรือมีแต่จะเปลืองไป แต่ไม่ได้ประโยชน์ที่คุ

เนื้อหาเกี่ยวกับการรักษาสมบัติและความรับผิดชอบของเจ้าของ โดยยกตัวอย่างการดูแลทรัพย์สิน การบริโภค และการสร้างความมั่นคงในชีวิต สะท้อนถึงการจัดการและความรู้จักประมาณในด้านการเงิน ซึ่งจะสามารถนำไปสู่ความ

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) ๒๔๙ กล่าวว่า ต้องแผ่นดินสูบ หากว่าในเวลาสามารถ เธอไม่ประมาทเช่นนั้น ก็น่าจะได้บรรลุธรรม พิเศษส่วนโลกิยะ โลกุตตระโดยควรแก่ปฏิปทา นี้มากลับจิตได้ในเวลาไม่ทันโอกาส

บทความนี้กล่าวถึงคำสอนของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์เกี่ยวกับการไม่ประมาทในการทำกิจกรรมในเวลาที่เหมาะสม และข้อคิดจากคัมภีร์ชาดกที่สอนให้ควรเร่งรีบทำกิจกรรมที่สำคัญในช่วงเวลาที่เรามีความสามารถ เช่น การศึกษา

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) เทพเจ้าชั้นดาวดึงส์สวรรค์ ๒๖๐ ได้กล่าวสรรเสริญนรชนนั้นผู้เป็นคนเลี้ยงมารดาบิดา สัมมาคารวะแก่ ผู้ใหญ่ในตระกูล มีวาจาละเอียด เจรจาแต่ถ้อยคำอันจะนำให้เกิดมิตรสันถว

บทความนี้เสนอแนวทางเกี่ยวกับวุฒิบุคคลตามหลักพระพุทธศาสนา โดยกล่าวถึงการเคารพผู้มีคุณความดีทั้ง 3 ประเภท ได้แก่ ชาติวุฑโฒ วยวุฑโฒ และคุณวุฑโฒ ที่ถูกชูไว้ว่าสมควรได้รับการนบนอบและระลึกถึงการปฏิบัติที่เป

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) พระราชบุตรเหล่านั้นให้เกิดความนิยมในการศึกษา สามารถในกรณียะกิจสมพระราชประสงค์ของพระราชบิดา อรรถธรรม ២៨២ รับความฝึกหัดได้ปรีชารอบรู้ในนิติศาสตร์ ทรง ในฝ่ายพระพุท

เนื้อหาเกี่ยวกับการศึกษาในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะความสำคัญของพหุสัจจะซึ่งเป็นคุณสมบัติสำคัญในการเจริญเติบโตในทางธรรมและการเป็นที่พำพึ่งของผู้อื่น การบูชาพระธรรมรัตนะผ่านการปฏิบัติสำหรับภิกษุพหุสุต และกล

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) ព០២ บากบั่นของลูกผู้ชาย ยังไม่บรรลุผลนั้นแล้วหยุดความเพียรเสีย จักไม่มีเพียงเท่านี้ก็เห็นได้แล้วว่า พระองค์ทรงพระธีติเพียงไร โพธิสัตว์ พระโบราณาจารย์ซ้ำยังสำแดง

บทความนี้สำรวจความสำคัญของธิติในพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงการบำเพ็ญพระบารมีของโพธิสัตว์และพระอานนท์ ท่านที่เป็นอัญญสัตถุเทสและไม่เข้าร่วมกับกลุ่มที่สร้างความบิดเบือนทางความเชื่อ บทความยังชี้ให้เห็นถึงควา

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวรเถร) ๓๓๑ ศรัทธาเลื่อมใสออกบรรพชา ที่ไหนจะประพฤติต่ำช้าเช่นนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ โลกก็จะไม่สำคัญใน กำลังพระปรีชาญาณสิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้ก็จะงอแง่นไม่เป็นแก่นสาร แต่

บทความนี้กล่าวถึงการบัญญัติสิกขาบทโดยสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ ซึ่งทรงมีวิธีการและหลักในการตัดสินใจที่ชัดเจน โดยมีการประชุมภิกษุเพื่อให้เกิดความเป็นธรรม นอกจากนี้ยังมีการอิงกฎหมายบ้านเมืองเพื่อป้องกันไม่

ประโยค๑ - บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค สมาสและตัทธิต - หน้าที่ 138 [มนุ นั้น ในหนังสือสันสกฤตว่าชนที่เป็นบุรพบุรุษของมนุษย์ เนื้อความศัพท์นี้ ก็เห็นจะประสงค์เนื้อความอย่างนั้นเป็นแน่ เหตุนั้น ศัพท์นี้เห็นจะติ

ในเนื้อหานี้นำเสนอเกี่ยวกับบาลีไวยกรณ์ ซึ่งรวมถึงหลักการของวจีวิภาค สมาส และตัทธิต โดยเฉพาะการใช้ศัพท์ที่มีความหมายเกี่ยวข้องกับชนกลุ่มต่าง ๆ เช่น ภัคคุ, เวธเวโร และสามเณระ รวมถึงการสืบค้นคำศัพท์ที่มี