ธรรมะเพื่อประช: ความอัศจรรย์แห่งมนต์ : หน้า 478/591

ธรรมะเพื่อประช ความอัศจรรย์แห่งมนต์ (๒) ๔๗๗ การปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาคือการทำใจให้หยุดนิ่ง เพื่อกลั่นใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องใส เพราะใจที่บริสุทธิ์ ผ่องใส จะเป็นใจที่มีคุณภาพ มีความละเอียดนุ่มนวลควรแก่การ งาน โดยเราจะต้องนำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ดำเนินจิตเข้าสู่เส้นทางสายกลาง เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัย ภายในซึ่งเป็นที่ระลึกที่แท้จริงของสรรพสัตว์ทั้งหลาย เมื่อเข้าถึง ได้แล้ว ความสุขที่ไม่มีประมาณเป็นเอกันตบรมสุขย่อมบังเกิดขึ้น จะทำให้ชีวิตของเราสมบูรณ์บริบูรณ์ขึ้น เป็นชีวิตที่ปลอดภัย จากภัยทั้งปวงทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า *มีวาระพระบาลีใน ปทกุสลมาณวชาดก ความว่า “เยน สิญฺจนฺติ ทุกฺขิต เยน สิญฺจนฺติ อาตุนํ ตสฺส มชฺเฌ มริสฺสามิ ชาติ สรณโต ภย์ ชนทั้งหลาย ย่อมรดผู้ที่มีความทุกข์ด้วยน้ำใด ชนทั้งหลายย่อมรดผู้ที่เร่าร้อนด้วยน้ำใด เราจักตายใน ท่ามกลางนํ้านั้น ภัยเกิดแต่ที่พึ่งอาศัยแล้ว” สิ่งที่เราใช้ประโยชน์อยู่ทุกๆ วันนั้น หากใช้สอยโดยไม่มี *มก. เล่ม ๕๙ หน้า ๖๕๙