มังคล : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 5 / 31

ประโยค๕๖ - มังคลิดกทฺปนี้นับแปล เล่ม ๓ - หน้า ๕๗ มาในภายประเทศนี้ ชื่อว่าทั้งถึงพระบามิ เพราะพระบามิเปน เครื่อง(ให้)…

ข้อความนี้เน้นกระบวนการความเข้าใจและการเข้าถึงสมาธิในพระพุทธศาสนา โดยกล่าวถึงความรู้สึกและอารมณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเข้าถึงธรรม เช่น ความอิ่มใจและความสุขที่เกิดจากการมีสมาธิ พระผู้มีพระภาคทรงแสดงให้เห็นว่

ประโยค ฯ มังคลิดลกนี้นี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๖๐ [๕๕] การปะพฤติกรรมมัน บัญฑิตกล่าวว่่า "เป็นมนุคคล เพราะเป็นเหตุแห่งอธิ…

บทความนี้อธิบายถึงการปะพฤติกรรมของมนุษย์ในแง่ของธรรมจริยสมรอย โดยอิงจากคำสอนในพระไตรปิฎก ความสำคัญของการมีความละอายในพฤติกรรมและการประกอบคุณงามความดี มีการแบ่งธรรมจริยสมรอยทางกาย ทางวาจา และทางปัญญา โ

ประโยค ๕ มังคลติศกาที่นี้แม่ เล่ม ๓ หน้าที่ 61 หญิงเหล่าใดเหล่าหนึ่ง ที่มารักษา บิดารักษา พี่น้องชาย รักษา พี่น้อง…

ในบทนี้กล่าวถึงบทบาทของหญิงที่มุ่งมั่นดูแลครอบครัว ทั้งบิดา พี่น้อง และญาติ นอกจากนี้ยังเสนอความสำคัญของการพูดจาที่มีธรรมจริยาที่มากกว่าสามัญชน โดยการเป็นผู้ที่พูดจริงและสนับสนุนความสัมพันธ์ในสังคมอย่

ประโยค๕๕ : มังคลดาที่ปีนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ที่ 62 ฉะนั้น เป็นผู้ที่ค่ายยาบ เป็นขาดจากการกล่าวคำยาบ เป็นผู้กล่าว วาจาไ…

เนื้อหาพูดถึงการกล่าวคำที่เป็นประโยชน์แก่ชุมชน และการปฏิบัติตนให้มีความสุข โดยยกตัวอย่างว่าทรัพย์และการกระทำต่างๆ มีผลต่อจิตใจ มีกฎเกณฑ์และธรรมวิธีที่เป็นจริงในการดำเนินชีวิตและการทำดี การมีมรรคา บิดา

ประโยค ๕๕ - มังคลดกนี้นี้เป็นเดิม เล่ม ๓ - หน้าที่ ๖๔ มหาศาล ฯลฯ เวลาสัญญาณสัญญาณตะเป็นฐานะมืออยู่แล้ว คำนี้รากว่า น…

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับการประพฤติดีธรรมในอุตตรนิกาย และความสำคัญของการมีความประพฤติดดีที่เป็นสาเหตุให้บุคคลบรรลุญาณศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดจากการหลุดพ้นจากอาสะ โดยยกตัวอย่างคำอธิบายในอรรถกถาเพื่อให้เข้าใจ

ประโยค ๑ มัจจุราชา - มังคลตกที่นิสสัยแปล เล่ม ๓ หน้า ๖๕ นั่นอันมาในวรรณคดีสาเลยยศูตราและทุกีนยว่า “ความประพฤติสมเสมอ หรือความ…

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์บทประพันธ์ในวรรณคดี รวมถึงการอ้างอิงถึงความคิดเห็นในอรรถกถาที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความประพฤติที่ดีงามหรือสีรยา โดยอธิบายว่าการทำความดีมีความสำคัญต่อการอยู่ร่วมกันและการรักษาช

ประโยค ๕ - มังคลัตถีบทนี้มีแปล เล่ม ๓ หน้า ๙๙ ผู้อื่นอุ้บงกัน มีร่วมอุบัติพันธ์เดียวกันเป็นต้น แตกต่างด้วยเหตุอย่าง…

บทความนี้สำรวจความสำคัญของความสามัคคีในสังคมตามหลักพุทธศาสนา โดยเน้นบทบาทของธรรมาจาริสมาริบุคคลในการสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับผู้อื่นและการพัฒนาอารมณ์ร่วมในกลุ่ม อธิบายถึงลักษณะและความจำเป็นของการมีความส

ประโยค ๕ - มังคลดิลกานนี้เป็นแปล เล่ม ๓ หน้า ๗๐ ผู rs ว่า ปทาย คำว่า ละเสียซึ่งขวางขามขอ นขอ หยามคาย เจ็บ แสบแก่นอื…

บทความนี้กล่าวถึงดุลยภาพในการพูด สื่อว่า วาจาในลักษณะที่เป็นโทษสามารถสร้างความขัดแย้งและทำให้เกิดความโกรธ เคล็ดลับและการวิเคราะห์เกี่ยวกับการพูดที่มีผลกระทบต่อบุคคลอื่นถูกนำเสนอ การระวังการใช้คำและการ

ประโยค ๗ - มังคลดีกับปีนี้แบบ เล่ม ๓ - หน้า ๗๒ [๒๖] บทว่า สมผุปลาปี มีความว่า วาจาอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นวามิไม่มีหล…

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงวาจาที่ไม่สมควรจะเก็บไว้ ทบทวนคำสอนในพระธรรมกถาที่เกี่ยวข้องกับจิตใจและประโยชน์ในการดำเนินชีวิต ซึ่งการวิเคราะห์ว่าความเข้าใจสูงสุดจากธรรมะนั้นอยู่ที่ไหน โดยเฉพาะในเรื่องวาจาที่ไ

ประโยค ๕ - มังคละกถานี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๗๓ แม้กล่าวคำมาก ๆ ย่อมสามารถเพื่อจะชนะให้ชนทั้งหลายรู้ได้ว่า สูตร นี้มีเนื้อ…

บทความนี้กล่าวถึงการกล่าวคำในทางพระธรรม โดยเน้นว่าการกล่าวคำมาก ๆ สามารถที่จะทำให้ผู้อื่นรู้ได้ถึงความจริง มีการพูดถึงอรรถกถา จูฬฑีดิโปปมสูตร และการปฏิบัติของผู้ที่มีวาจาอันมีหลักฐาน พร้อมทั้งการพิจาร

ประโยค - มังคลัตถีนี้นี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๗๔ แสดงความกำหนด โดยประกาศนั้นว่า อภิญญา ติ คือ ชื่อว่าเป็นวาจถึงพร้อม…

บทความนี้เน้นการสำรวจคำว่า 'อภิญญา' ที่มาจากตำราในพระพุทธศาสนา ถ่ายทอดความหมายโดยใช้สุนทรพจน์จากอรรถถถายภรษฎสูตรและอรรถถถายสยมสูตร ผ่านการแสดงความเห็นในทัศนคติที่แตกต่างและการพิจารณาเกี่ยวกับคุณลักษณะ

ประก่อย๙ - มังคลดึกานนี้สเกลเล่ม ๓ หน้า๗๕ [๒๕] อรรถถาถายภวสูตรว่า "บทว่า พยาบุหนูจิตตา คือ ผู้มีจิตพิสดุ เพราะการเสี…

เนื้อหานี้สำรวจคำสอนในพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับจิตและการเข้าใจความสุขที่ปราศจากเวร โดยอรรถถาถายในปฏิสัมนามรรได้อภิปรายว่า ผู้มีจิตพิสดุจะขาดความเป็นปกติและสูญเสียสุขในใจได้อย่างไร คำว่า อเวรา หมายถึงการเว

ประโยค ๕๖ - มังคลัตถทีนี้แปล เล่ม ๓ - หน้า ๑๓๘ ประมาณกุศลกรรม ทำให้เป็นกองเก็บไว้ในท่ามกลางเรือน เพื่อ ประโยชน์แก่กา…

บทความนี้นำเสนอแนวคิดเรื่องกุศลกรรมในศาสนาพุทธ โดยกล่าวถึงการจัดเก็บกุศลกรรมในเรือนเพื่อประโยชน์ และอรรถกถาที่อธิบายถึงความเกี่ยวของระหว่างเทวดากับพุทธ ผ่านการตีความคำสอนที่สำคัญในพระไตรปิฎก เช่น ความ

ประโโยค - มังคลัตถีนี่เป็นแปล เล่ม ๑ หน้า ที่ 79 เจโตวิมุตติ เพราะเป็นธรรมพันจากราคะ, ปัญญา พิงทราบว่า ปัญญาวิมุตต…

เนื้อหาในบทนี้เกี่ยวกับเจโตวิมุตติและปัญญาวิมุตติเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง โดยอธิบายถึงความสำคัญและลักษณะของสมาธิและปัญญา ที่พึงรับรู้ได้ด้วยตนเอง เกี่ยวกับการบรรลุในแนวทางธรรมม

ประโยค มังคลัตถ beินีแปล เล่ม ๓ หน้าที่ 81 วัฏฏู เป็นต้น อันวิ วิปัสสนั่น มี ดีย วิปัสสน เป็นบทหน้า พระผู้มีพร…

เนื้อหานี้กล่าวถึงคำสอนของพระพุทธเจ้าเกี่ยวกับการประพฤติธรรม ซึ่งเน้นถึงความสำคัญของกายกรรมในฐานะที่เป็นทวารของการทำความดี โดยการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างวิญญูและเจตนา อีกทั้งบรรยายถึงปัจจัยที่มีผล

ประโยคนี้ว่า - มังคลัตถีบทนี้เป็นแสดง ๓ หน้า, 82 ประพฤติชั่วกับ คือ สมควร แก่ความเป็นสมณะ โดยอรรถว่า สงบเสงี่ยงธรรมอันเป…

บทนี้นำเสนอการวิเคราะห์อรรถบทในมังคลัตถีซึ่งแสดงถึงการประพฤติธรรมและสมาธิ การระบุคำต่าง ๆ เช่น ปฐวีวา ช่วยการเข้าใจความสัมพันธ์ของธรรมชา…

ประโยคข้อ ๕ มังคลัตถ์นี้นี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๘๓ วัตถุที่ตนจะพึงกว่าว่งในภายหลัง อีกอย่างหนึ่ง กล่าวว่าปาย บันฑิตพึงท…

เอกสารนี้นำเสนอการวิเคราะห์ประโยคในมังคลัตถ์เกี่ยวกับความเข้าใจในช่วงเวลาและวัตถุในธรรมะ บทนี้ชี้ให้เห็นถึงการแปลความหมายของประโยคต่าง ๆ เพื…

ประโยค ๕๕ มังคลัตถาในนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๘๕ บุคคลนั้น ชื่อว่าวิมิติตามมิ้ง ใจ ชื่อว่า เมตตาจิตติ ตราแห่งบุคคลผู้งิม…

บทนี้กล่าวถึงความสำคัญของเมตตาจิตติและการเว้นจากการทำร้ายสัตว์อย่างไร พระผู้มีพระภาคตรัสเกี่ยวกับความจริงในการมีจิตใจที่เมตตาและการประพฤติซึ่งถือว่าเป็นอันดีในด้านทำดีเพื่อตนและผู้อื่น พระองค์ชี้ให้เห

ประโยค - มังคลัตถังคันนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ๑86 ด้วยสามารถแห่งความเป็นสัตว์เสมอกันโดยความเป็นสัตว์มีชีวิต บุคคล จ…

ข้อความนี้กล่าวถึงความสามารถในการสันนิษฐานเกี่ยวกับการเป็นพวกวนะในมังคลัตถังคัน พร้อมกับการนำเสนอแนวความคิดเกี่ยวกับความต่างและความคล้ายของทรัพย์ในเชิงการศึกษา พระอรรถกถาย…

ประโยค๕ - มังคลิดกานนี้นี้แปล เล่ม ๓ - หน้าที่ 87 อนุบุคคลเหล่านั้น (ไม่ให้แล้ว) บุคคลอันเขรียวว่านโยมด้วยสามารถแห…

ในบทนี้พูดถึงความหมายของจิตใจในด้านต่างๆ โดยมีการอธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและบทบาทของจิตใจต่อการอยู่ร่วมกันในสังคม โดยเฉพาะในบริบทของความเข้าใจและการบูรณาการของอารมณ์และวัฒนธรรมในชีวิตประจำวัน