พระเจ้าโศก: เรื่องราวน้ำผึ้งในยุครุ่งราษี : หน้า 42/265

ประโยค ๕ - มังคลดึกดำบรรพ์ เล่ม ๑ หน้า ๔๒ [เรื่องพระเจ้าโศก] [๓๓] ในอดีตกาล ในยุครุ่งราษี พ่อค้าน้ำผึ้งคนหนึ่ง ขาย น้ำผึ้งในตลาด ครั้นนั้น พระปิอจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง เป็นวันโรค ลำดับนั้น พระปิอจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง เมื่อตื่นฝันนอนน้ำผึ้ง เพื่อ ทํายาเก่า ลงจากภูเขานมัสการเข้าไปยังกรุงราษีราษี กูมกภีสี ผู้ไปนมัส เห็นท่านเข้ามาก็ตอบ นทราบความนั้นแล้ว เห็นมือ ออกชัดลาดน้ำผึ้งว่า "ท่านเจ้าข้า พ่อค้าน้ำผึ้งอยู่ที่นั่น พระผู้เป็นเจ้าจงเข้าไปนั่นเดิม" พลางคิดว่า "ถ้าพ่อค้าจะไม่ถวาย น้ำผึ้งแก่ พระผู้เป็นเจ้า เราไปนั่นเองก็ถอดถอดพระผู้เจ้าแล้ว ภายหลัง จึงแสวงหาทรัพย์ใช้ค่า(น้ำผึ้ง) ดังนี้แล้ว ไปยัง ณ ที่นั่น นั่นเอง พระปิอจกพุทธเจ้าได้ไปที่ตลาดน้ำผึ้งนั้น พ่อค้าน้ำผึ้งท่านแล้ว มิด้อยดี ถวายอัญเมตรเห็นนั่ง (ไหล) ลงจากปก บัตทรหดลงที่พื้นดิน เลือกใส่ลงนั่ง จึงปรารถนาว่า "ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าพิสูจน์องค์การในชุมพรวิบวารพระบุณฑริ์ และออาชญา ข้าพเจ้าจงแฝงไปในที่ปรมาณ ๑ โยชน์ (ทั้ง) ในอากาศและแผ่นดิน." พระปิอจกพุทธเจ้า กล่าวว่า "จงเป็นอย่างนี้อูหลา" แล้วกลับมา. นางกุมภาสีเห็นท่านนั่งแล้ว ถามว่า "ท่านเจ้าข้า ท่านได้ผึ้งแล้ว หรือ?" พระปิอจกพุทธเจ้า ตอบว่า "ได้ น้องหญิง พ่อค้าณนั้นให้ น้ำผึ้งแก่เราแล้วปรารถนาอย่างนี้" นางฟังเรื่องนั้นแล้วปรารถนา เป็นอัครมเหสีของขา บรรดาคนธรรมนั้นสองนั้น พ่อค้าน้ำผึ้ง (เกิด) เป็นอัครมเหสีของขา เป็นอุบาสิกาของขา.