มังคลิดกทฺป: การรู้และการตั้งมั่นใจในธรรม : หน้า 57/265

ประโยค๕๖ - มังคลิดกทฺปนี้นับแปล เล่ม ๓ - หน้า ๕๗ มาในภายประเทศนี้ ชื่อว่าทั้งถึงพระบามิ เพราะพระบามิเปน เครื่อง(ให้) รู้วรรณแห่งพระบามิ นั้น. สองบกว่า ดูถูกาปฏิฌติ ความ ว่า มีโดยอ่อนเพียงรู้สึก (อิ่มใจ) ย่อมเกิด. ถามว่า เกิด อย่างไร ? แก้ว่า ความปราโมทย์มีความมันเทิงเป็นลักษณะ ยอมเกิดแก้ภิกฺขุใครคร บรุทธธรรม ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ผู้ถือสมาจะทางกายวาจาใจของตน อนสมควรแก่ธรรมนันนั่นแล และถึงโสมณะ! สองบว่า ดูถูกาปฏิฌติ พลวปฏิฌติ ความว่า ปิติอั้นมีกำลัง ชื่อว่ามีอาการยินดีดังนั้น เพราะความเป็นปิติอาเสวนะ อันทได้แล้วด้วยสามารถแห่งปิติที่เกิดก่อน ชื่อว่ามารถ เพื่อเป็น ปัจจัยแห่งสัทธิ เพราะสามารถจะจับความกังวลกระวายกายและ จิตได้ เพราะเมื่อบารจงง ผู้อื่นก็ย่อมสงบด้วย เหตุนัน พระอรธรถกถาอธิษฐานดังกล่าวอย่างนี้ว่า 'นามวาโปลติ' ดังนี้. สองบว่า สุขุ ปฏิโต ความว่า ย่อมได้นร่มิสุขทาง ใจอันสามารถเป็นปัจจัยแห่งความตั้งมั่นแห่งจิตที่ทำลังกล่าวไว้. ใน บทว่า สมาธิ นี้ พระอรธรถกาถามมีอธิษฐานว่า? พระผู้ม- พระภาคมิได้ทรงประสงค์สมาธิว่า ? พระผู้ม- พระภาคมิได้ทรงประสงค์สมาธิว่า? จากว่า อยญปิ เป็นต้น เป็นเครื่องประกาศความที่เทสนาของภิกษนั้นเป็น เหตุให้บุคคลนั้นได้สมาธิตามที่กล่าวแล้ว, เพราะเทสนานั้นเป็น เหตุแห่งวิจิตฺต. บทว่า โอกาสฏกุฏิ ได้แก่ เพื่อเสื่อมเสีย."