มังคลประโยค ๗ - การวิเคราะห์วาจาที่ไม่สมควร : หน้า 72/265

ประโยค ๗ - มังคลดีกับปีนี้แบบ เล่ม ๓ - หน้า ๗๒ [๒๖] บทว่า สมผุปลาปี มีความว่า วาจาอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นวามิไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้าง ไม่มีที่สุด ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ละวาจานั้นเสีย. [ธรรมดีก่อนิไตร] พระอรรถกถาจารย์ กล่าวไว้ใส่ธรรถถาสายกสูตรว่า "บทว่า อนิโธนวติ คือ ซึ่งวาจาอันไม่สมควรจะเก็บไว้ในหิบ คือหခု บทว่า อนปทส คือ วันจากหลักอังค์สูตร. บทว่าปรินตวตี คือ ซึ่งวางไม่มีกำหนด. พระธรรมกถกสูตรหรือ ชาดกขึ้นแล้ว ชักอุปรามภา หรืออุปมา หรือเรื่องของสูตร หรือ ชาดกนั้นมาแล้ว ไปกล่าวเสียอกเรื่อง, สูตรหรือชาดกที่เรายอยั้นไว้ ก็เป็นแต่คำว่าด้วยนั้นไม่เท่านั้น, เธอเกี่ยวถึงความเป็นผู้นองนั่นหลาย พิงกล่าวว่า 'พระธรรมกถูปีนี้แสดงสูตรอะไรหนอ? ชาดกอะไรหนอ? เราทั้งหลายไม่เห็นที่สุด หรืออื่นแห่งสูตรหรือชาดก นั้นเลย.' ย่านไททั้งหลาย ย่อมอ่อนลงในทีถึงแห่งไหนยิ่งไป ๆ, ถึงที่น้อยลงเลย ๆ ย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้ ตลอดถึงประโยชน์นั่งบ้าง โโย้นี้บ้าง, ก็เมื่อกาลล่วงไป ๆ คันเดิมตามเสีย, หน่อทั้งหลาย[นั้น]เลยย่อมงอกงามออกไปด้วยอาการอย่างนี้. ๑. ป.สุต. ๒/๔๕๙.