มังคลดา: การกล่าวคำที่ไม่มีโทษ : หน้า 62/265

ประโยค๕๕ : มังคลดาที่ปีนี้แปล เล่ม ๓ หน้า ที่ 62 ฉะนั้น เป็นผู้ที่ค่ายยาบ เป็นขาดจากการกล่าวคำยาบ เป็นผู้กล่าว วาจาไมมีโทษ เสนาะ โสด เป็นที่รัก จับใจ เป็นสำรวชาวเมือง เป็นถ้อยคำที่พอใจของชุมชนเป็นอันมาก ชอบของชนเป็นอันมาก เป็น ผู้เล่าเหตุการณ์เพื่อจ่อ เว้นขาดจากการกล่าวเพื่อเจือ เป็นผู้ปกติกล่าว ในเวลาที่สมควร กล่าวคำจริง กล่าวอาเศรษธรรม อาศัยธรรม อาศัย วินัย เป็นผู้กล่าวว่ามีหลักฐาน กล่าวตามกาล กล่าวคำที่อ้าง มีที่สุด ประกอบด้วยประโยชน์ ดูก่อนพราหมณ์และคุณหนอทั้งหลาย ธรรมวิธีสมจริงทางาม ๕ อย่าง นำแล้ว ดูก่อนพราหมณ์และ คุณหนอทั้งหลาย ทีธรรมวิถีสมจริงทางใจ ๓ อย่างเป็นไฉน ? ดูก่อน พราหมณ์และคุณหนอทั้งหลาย บุคคลบางพวกในโลกนี้ เป็นผู้มากไป ด้วยความไม่แหงลง เป็นผู้ไม่แหย่ลงทรัพย์เป็นอุปกรณ์เครื่องเปล่งใจ ของบุคคลอันว่า 'ในหนอ ทรัพย์ของบุคคลอันว่า ‘พึงเป็นของเรา' อันยัง ย่อมเป็นผู้มีจิตไม่พยายาม เป็นผู้มีความดำร้าในใจนอันไม่ร้ายว่า ‘ขอ สัตว์เหล่านี้ จงอย่าเมินกัน จงอย่าเมินความคับแค้น จงเป็นผู้ไม่มีความ ทุกข์ มีความสุขบริหารตนเอง' อันนี้ เทอมเป็นผู้มีความเห็นชอบมีความ เห็นอันไม่วิวิตรว่า ‘ท่านที่บุคคลให้แล้วมีผล, การบูชาที่บุคคลบูชา แล้วมีผล, การเชนสร้างที่บุคคลเชนสร้างแล้วมีผล, ผลและวิบากของ กรรมทั้งหลาย ที่บุคคลทำดีทำชั่ว มีอยู่, โลกนี้มี, โลกนี้นั้น, มรรคา มี, บิดามี, สัตว์ผู้ลอยมาเกิดมี, สมุนพราหมณ์ผัดเนินไปดีแล้ว ผู้ ปฏิบัติชอบ ผู้ประกาศทำให้แจ้งซึ่งโลกนี้และโลกหน้าว่าด้วยปัญญาอันยิ่ง เอง มีอยู่ในโลก. ' ดูก่อนพราหมณ์และคุณหนอทั้งหลาย ธรรมวิธีสม-