ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๕ - มังคลัตถทีนี้เป็นแปล เล่ม ๓ หน้าที่ ๕๓
ก่ออนุุภาพิภัก ผู้ปรารถนาจะทราบข้อความนี้โดยพิสดาร พึง
ถือเอาจากอรรถกถาอัมพุทธิสูตรในสีลขันธวรรณ จากอรรถกถอุปลี-
สูตร ในปฐมวรรค มัชฌิมาปฐวรรค และอรรถกถากฺกุฏิสูตร
ในทุติยวรรค อัฏฐกฺิขาว อังกฺกุฏิรนาถย์
พระธรรมกถิก ตั้งธรรม ๕ ข้อไว้ในคนอย่างนี้แล้ว ควรแสดง
ธรรมแก่ชนเหล่าอื่นแท้
จริงอยู การแสดงดีดี การบอกดีดี (ซึ่งธรรม) แก่ชนเหล่าอื่น
ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่นแห่งพระศาสนา
[๔๕ ] แต่อย่าไม่แสดงเป็นต้น ย่อมไปเพื่อความเสื่อมศูนย์
แห่งพระศาสนานั้น เหตุนี้ พระผู้พระภาคจึงตรัสไว้ในปัญจก-
นิวัฏฐ อัคฺกฏีกาขั้นแล้วว่า "ภิทูงทุ่งหลาย ธรรม ๕ ประการ
เหล่านี้ ย่อมเป็นไปเพื่อเฉลียวเลื่อนเสื่อมศูนย์แห่งสัปธรรม ธรรม ๕
ประการเป็นไฉน ? คือ ภิทูงทุ่งหลาย ภิกษุในธรรมวันนี้ไม่
เล่าเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยนะ เวยากระนะ คาถา อุทาน
อิทุตตะกา ชาดก อัปฐธรรม เวทสละ ภิกษุทั้งหลาย นี้ธรรม
ประกาศแรก เป็นไปเพื่อเฉลียวเลื่อนเสื่อมศัปธรรม ภิกษุ-
ทั้งหลาย ข้ออื่นยังอύ่อก ภิกษุทั้งหลายยังไม่แสดงธรรมตาม
ที่ฟัง ตามที่เรียนมาแล้วแก่ชนเหล่าอื่นโดยผิดสาร ภิกษุทั้งหลาย
นี้ธรรมประกาศที่ ๒ ... ภิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังยังมืออือ ภิกษุ
ทั้งหลายย่อมไม่อบทธรรมตามที่ได้ฟัง ตามที่ได้เรียนมาแล้วก่อนเหล่า