ข้อความต้นฉบับในหน้า
16
รวมพระธรรมเทศนา ๔
แนะนำสั่งสอนเวไนยสัตว์ให้ข้ามวัฏฏสงสาร ไปถึงฝั่ง
แห่งพระนิพพาน บุคคลใดมีกัลยาณมิตร ชื่อว่าเป็นผู้มี
บุญที่สั่งสมไว้ดีแล้ว
การที่จะได้พบกับกัลยาณมิตรสักคน ไม่ใช่
เรื่องง่าย บุคคลนั้นจะต้องเป็นผู้มีความเคารพ อ่อนน้อม
ถ่อมตน ยอมที่จะให้ผู้อื่นตักเตือน ชี้แนะข้อบกพร่อง
ต้องลดทิฏฐิมานะ พร้อมที่จะรับฟังความเห็นของบุคคล
ทุกระดับ ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เหนือกว่าเรา เสมอกับเรา
หรือตี๋ากว่าเรา
เพราะกัลยาณมิตรนั้นอาจเป็นคนธรรมดา เป็น
นักปราชญ์ หรือเป็นบัณฑิตก็ได้ หากรู้ว่าเขาเป็นคนดี
มีคุณธรรม แนะนำแต่เรื่องที่เป็นบุญเป็นกุศล สามารถ
ชี้หนทางสวรรค์ ปิดนรก และยกใจขึ้นสู่พระนิพพานได้
เราก็ควรคบบุคคลเช่นนั้น เพราะเป็นบุคคลที่หาได้ยาก
ในโลก พระพุทธองค์จึงทรงสรรเสริญความเป็นผู้มี
กัลยาณมิตร
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา สมัยที่ยังอยู่ใน
ระหว่างการสร้างบารมี ท่านได้เกิดเป็นพราหมณ์ชื่อ
“โชติปาละ” มีเพื่อนเป็นช่างปั้นหม้อ ชื่อว่า “ฆฏิการะ”
แม้จะเกิดมามีฐานะทางสังคมที่แตกต่างกัน แต่ทั้งสอง