ข้อความต้นฉบับในหน้า
48
รวมพระธรรมเทศนา ๔
หยุดเพื่อเริ่มต้นใหม่
(วันศุกร์ที่ ๒๒ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๔๒)
บัดนี้ ถึงเวลาธรรมกาย คือ เวลาปฏิบัติธรรม
เพื่อให้เข้าถึงธรรมกาย ซึ่งมีอยู่ในตัวของทุกๆ คน เป็น
ที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของพวกเราทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะ
เป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว
วันเวลาที่ผ่านไป เราไม่สามารถจะเรียกกลับ
คืนมาได้ เหมือนดั่งสายน้ำที่ไหลผ่านไปแล้วไม่อาจหวน
กลับ ชีวิตเราก็ย่างก้าวไปพร้อมกับกาลเวลา ก้าวไป
พร้อมกับการสร้างความดี เราต้องใช้เวลาที่มีอยู่อย่าง
จำกัดนี้ ทำสิ่งที่ดีงามมีคุณค่า ให้เป็นภาพประวัติศาสตร์
ชีวิตอันงดงามของเราเอง ด้วยการฝึกใจให้หยุดนิ่ง
เพราะเวลาที่สำคัญที่สุดและทรงคุณค่าสูงสุดในชีวิต
คือ “เวลาที่ใจหยุดนิ่ง”