การสอนของฤาษีในป่าหิมพานต์ : หน้า 89/94

89 รวมพระธรรมเทศนา ๔ อยู่ในป่าหิมพานต์ เมื่อบวชแล้ว ได้เป็นผู้มักน้อยสันโดษ ประพฤติพรหมจรรย์ จนมีผู้ศรัทธาเลื่อมใสมาขอเป็น ลูกศิษย์ มีบริวารถึง ๓,000 คน ออกบวชเป็นดาบสอยู่ ในสำนักของท่าน ตั้งอาศรมอยู่ใกล้ภูเขาวสภะ เป็นยอด เขาที่สูงรองมาจากภูเขาหิมวันต์ ถือว่าเป็นภูเขาที่เป็นสัปปายะที่สุด ซึ่งนักพรตในยุคนั้น ท่านฤาษีได้สั่งสอนศิษย์เหล่านั้น อยู่นานถึง ๓,๐๐๐ ปี แต่ก็ยังไม่ทราบถึงสรณะอันแท้จริง ท่านจึง คิดว่า “เราเป็นอาจารย์ของศิษย์เหล่านี้ เป็นผู้ที่ ตั้งอยู่ในฐานะที่ควรแก่การเคารพกราบไหว้ แต่น่า เสียใจที่เราไม่มีอาจารย์ แม้ที่พึ่งที่แท้จริงของเราก็ ไม่มี” เมื่อคิดดังนี้แล้ว ก็เกิดความละอายใจ จึงได้ เรียกประชุมศิษย์ทั้งหมด แล้วกล่าวกับศิษย์ทั้ง ๓,๐๐๐ คน ว่า “ท่านทั้งหลายอาศัยเราเป็นอาจารย์ แต่เราไม่ อาจที่จะแนะนำหนทางหลุดพ้นให้แก่ท่านทั้งหลาย เรา ไม่ทราบถึงการบรรลุอมตธรรมอันสูงสุด ขอให้ท่าน ทั้งหลายจงอย่าได้เป็นผู้ประมาท”