ข้อความต้นฉบับในหน้า
66
รวมพระธรรมเทศนา ๔
พระราชาจึงทรงสั่งให้เรียกแม่ทัพม้าเข้ามา ได้
ตรัสถามว่า “เธอสามารถรบกับเจ้าเมือง ๗ พระนคร
ได้หรือไม่”
แม่ทัพม้ากราบทูลว่า “ถ้าข้าพระองค์ออกทำ
การรบร่วมกับม้าสินธพอาชาไนย ชื่อ โภชาชานียะแล้ว
ล่ะก็ อย่าว่าแต่พระราชา ๗ พระองค์เลย แม้พระราชา
ทั้งชมพูทวีป ข้าพระองค์ก็จักสามารถรบชนะพระเจ้าข้า”
พระเจ้าพรหมทัตทรงวางพระทัย และได้มีพระ
บรมราชานุญาตให้ท่านแม่ทัพออกรบร่วมกับม้าสินธพ
อาชาไนย
ม้าสินธพทะยานออกจากพระนครไปประดุจ
สายฟ้าแลบ แค่ม้าของข้าศึกเห็น ก็เกรงกลัวแล้ว อีก
ทั้งความสามารถของแม่ทัพม้าก็เป็นเยี่ยม ทําให้สามารถ
ทําลายกองทัพของเจ้าเมืององค์ที่ ๑ จับเจ้าเมืองเป็น
เชลยได้ แล้วพามามอบให้แก่พระราชา
แล้วก็กลับเข้าสู่สนามรบอีก จับเจ้าเมืององค์
ที่ ๒ องค์ที่ ๓ ได้เรื่อยไป จนกระทั่งสามารถปราบข้าศึก
ได้ถึง 5 พระนคร แต่ในขณะที่จับเจ้าเมืององค์ที่ 5
ม้าสินธพได้รับบาดเจ็บเพราะถูกลูกศร
เมื่อแม่ทัพม้ารู้ว่าม้าสินธพได้รับบาดเจ็บสาหัส