ข้อความต้นฉบับในหน้า
88
รวมพระธรรมเทศนา ๔
ท่านจะระลึกนึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์อยู่
เสมอ มีใจผูกพันกับพระรัตนตรัยตลอดเวลา ได้สั่งสม
มหากุศลด้วยการเจริญพุทธานุสสติ ทำให้ท่านมีอุปนิสัย
ของการบรรลุมรรคผลนิพพาน
แต่มีอยู่ชาติหนึ่ง ท่านได้ไปเกิดในยุคที่ไม่มีพระ
สัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เรียกว่า “กาลวิบัติ” คือช่วงเวลา
ที่ว่างเปล่าจากพระพุทธศาสนา ไม่มีพระสัมมาสัม
พุทธเจ้าเสด็จมาอุบัติในโลก มนุษย์ในยุคนั้นจึงหมด
โอกาสที่จะได้รู้จักพระพุทธศาสนา มิได้รับรสแห่งพระ
สัทธรรม
ถ้าใครไปเกิดในยุคนั้น ก็เท่ากับว่าเกิดมาเปล่า
ประโยชน์ หาแก่นสารอันแท้จริงในชีวิตไม่ได้
ในสมัยนั้น ท่านได้เกิดในตระกูลของพราหมณ์
ในเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรืองแห่งหนึ่ง พอเจริญวัยขึ้น
ก็ได้ศึกษาศิลปวิทยา จนประสบความสําเร็จ แต่เนื่อง
จากท่านเป็นผู้ที่สั่งสมบุญเก่ามาดี จึงมีดวงปัญญามอง
เห็นว่าความรู้ที่ตนมีอยู่นั้น หาแก่นสารอะไรไม่ได้ แล้ว
ยังเป็นทางมาแห่งบาปอกุศล ยากที่จะประกอบอาชีพ
ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ได้
ท่านจึงได้สละเพศฆราวาส ออกบวชเป็นฤๅษี