เข้าใจพรหมวิหาร 4 และการพัฒนาคุณธรรม : หน้า 32/49

นาจ คิดกันหรือเปล่าว่า รัฐบาล ผู้บัญชาการลูกน้อง เป็นคนเหมือนอย่างพวกเรานี้เอง ยังทำผิดบ้าง ถูกบ้าง เหมือนกันนี่แหละ จะพัฒนาหรือไม่ได้มากหนา เพราะเหตุที่คนไทยไม่ดิ้นฎรรมาเป็นใหญ่ ไม่เข้าใจเรื่องราษฎร ไม่เข้าใจเรื่องนั้น 5 ก็เลยทำให้พวกเรา หลงโทษกันไป หลายๆคนมา คนเองกันและต่างเป็นต้นเหตุแห่งความเสื่อม ความผิดพลาด ด้วยกันทั้งนั้น พรหมวิหาร 4 ทำให้คนเป็นพระพรหม ทิวาพพรหมวิหาร 4 เกิดขึ้นในใจนั้นเป็นอย่างไร เมื่ออุตในอดีตก็กลืนให้ผลได้แล้ว คุณธรรมก็จะเกิดขึ้น 4 ประการได้แก่ 1. เมตตา คืออยากให้คนทั้งโลกเป็นสุข ใครก็เป็นสุขอยู่แล้ว ก็อยากให้เป็นสุขอย่าง ๆ นี้ขึ้นไปอีก 2. กรุณา คืออยากให้คนทั้งโลกพุกทุกๆ ใครที่ทุกข์ก็อยากจะช่วยให้เขาพบทุกข์พูดอีกหนี่งคือเขาเห็นใคร ตกทุกข์ได้ว่ายแล้วทำไม่ได้ ต้องพยายามช่วยให้เขาพ้นจากทุกข์นั้น คนอย่างมี่ใจดีงามในใจเลยทำในใจแล้ว ว่าหน่อยน่ะดีสมใจอยากให้เขาพบทุกข์ พอเขาพบตัวจากงานนี้รุนแรงขึ้นแล้ว ควรจะรู้สึกไม่ชอบหน้า คิดอยู่ในใจ ว่าหน่อยแนะจะดีสมใจเลยว่า อย่างเที่ยงกว่าๆจากขาดจากสุขดีเสียดายแล้ว ถ้าเขาแข็งหน้านั้นไป ใจใจก็ชะท่อห่อเหี่ยย ลงมาที่เดี ยว อย่างเที่ยงก็มุฑฎา คุณธรรมอันนี้จะดีกว่าฝึก พูดง่าย ๆ ก็คือ คนมีมุฑฎาจะจำไม่เป็น ใครจะได้ดีมีรอดก็สวยด้วย แต่คนส่วนมากไม่เป็นอย่างนั้น มักจะงอใจไปทำตามอย่างว่า “หมอ” มาเองเราได้ ถามมือนี้ดีกว่ามี คอยังนี้ๆดูหกัน จะได้ว่าไม่ หนักแผ่นดิน” คนมีมุฑฎาเห็นใครๆก็ได้รีบเข้านอนในใจความสำเร็จของเขา คนใจอยู่นี้เกิน เพราะทำใจ ได้ยาก แตกคำก็ได้ ผิวเนรมณะจะพลอยใจ ทำไม่สะ กระจายใจในดูกกลั่นให้ใคร เมื่อฝึกมากขึ้น ๆ คุณธรรมข้อ 4 ก็จะดีตามมา 4. อุเบกขา ส่วนมากเปลือนกันกับความว่างเปล่า ถ้าเปลือกอย่างนี้จะทำให้พายแพงปฏิบัติ คืบเปล่า รักความถูกชั่วเป็นชีวิตจิตใจ ไม่มีการกล่าวอ้าง จะเข้ามาใครในนี้มีแต่ใจ เอาความถูกต้องเป็นใหญ่ ตรงกับคน ทั้งโลก ถึงความถูกใจเป็นใหญ่ เช่นเราสิ้นสุดให้เอา สู้นำเข้าไปกับผู้ซึ่งชอบถาม แล้วไม่ให้ รองควรอย่าง ๆ กลับมา เจ้าของซักก็อคือ ควรพูดไปสู่สุตุบ้าน อย่านำใจเอาหัวใจไปถูกใจไว้กับผู้ซึ่ง