การสร้างบุญในอดีตชาติกับ ธรรมกาย : หน้า 83/119

อานนทีโย แต่พระไตรปิฎกางฉบับ • ถึงการสร้างบุญในอดีตชาติดงท่าน เมื่อยังเป็นนรพรหมม์ โดยได้แสดงความเคารพและกล่าวคาถาสรรเสริญคุณพระปทุมตลอดสัมมาพุทธเจ้า ซึ่งปรากฏว่า ธรรมกาย ในอาคตด้วยนี่: ในเหลาหมุนษย์และเทวาจะหาผู้ที่เสมอเหมองดังด้วยญาณเป็นไม่มี ใครเล่าเห็นองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้พระบรมไม่ล้นสุดนั่นแล้วจะไม่เลื่อมใส? ใคร ๆ ไม่อาจทำให้พระองค์ผู้ทรงธรรมเป็นภาย ผู้ทรงแสดงอยู่งูบเกิดแห่งสุตะทังสิ้นให้พิโรธใครเล่าเห็นพระองค์แล้วจะไม่เลื่อมใส? (แปลจากพระไตรปิฎกสิบสภารัฐ เล่ม ๒๓ หน้า ๒๓๑-๒๓๔) ในข้อความที่มากนี้ คำว่า “ธรรมกาย” ปรากฏในอัตลักษณ์สุดท้าย ในข้อความที่ดีเส้นใต้ซึ้งเป็นจุดที่มีเนื้อหากำกวมที่สุด เพราะแปลได้หลายหลายยิ่งน้อยจากโครงสร้างของรูปประโยคว่า “ถมุมายภูมิ” ที่เป็นต้นๆ เทียบกับ “ธรรมกาย” ที่ในบุตร กว่าวรมนตรีฯ ซึ่งอาจแปลได้อย่างน้อย ๓ แบบ ดังนี้: ๑. “พระองค์ผู้ทรงแสดงอยู่งูบธรรมกาย อันเป็นบุตรเกรณรสแห่งรัตนสังข์” ๒. “พระองค์ผู้ทรงธรรมเป็นภาย (ผู้) ทรงส่องความสว่างโรจน์ไปทั่ว ผู้เป็นบุตรเกิดแห่งรัตนสังข์หลาย” ๓. “พระองค์ผู้ทรงธรรมเป็นภาย ผู้ทรงแสดงอยู่ซึ่งเป็นเกิดแห่งรัตนสังข์แบบนี้แปลไว้เป็นตัวอย่างข้างต้นเมื่อมารวมกับความหมายที่หลากหลายของศัพท์ว่า “รตนากร” (บ่อเกิดแห่งรัตนสังข์) จึงทำให้การตีความคำว่า “ธรรมกาย” พลอยหลากหลายไปด้วย