ข้อความต้นฉบับในหน้า
ชุดใส่ปฏิบัติหน้าที่ของผม เสื้อควรมีกระเป๋าที่ข้างซ้ายและกระเป๋าขวาล่าง ตัวกางเกงถ้ามี กระเป๋าหลังที่กางเกง ตัวกางเกงนั้นจะลายเป็นกางเกงอิ่มพกที่ผมใส่ไปไหมมาไหนได้ แต่ไม่สะดวกใส่ปฏิบัติหน้าที่ ถ้ามีกระเป๋าข้างจะใบลงตัวที่สุด จริง ๆ แล้วการใส่เสื้อผ้ามักง่าย ไม่ต้องมีกระเป๋าเลยคงจะเบาสบายตัว แต่ต้องมีกระเป๋าเยอะ ๆ เพราะความจําเป็นที่จะต้องพกของดั่งตัวมากกว่าเป็นความชอบ
ผมไม่ชอบโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง จะล้างหยิบมาใช้หรือเก็บขึ้นที่ แต่ละครั้งไม่เคยความกล้าตัว ผมรู้สึกว่ากางเกงและกระเป๋าเป็นที่สุดท้ายของพวกที่เห็นบนที่จะดูว่าถ ม กระเป๋าหลังที่ส่วนใหญ่ผมใส่กุญแจ ตู้เก็บกุญแจและห้องต่าง ๆ ทุกดอกผมร้อยเป็นพวงไว้ลงเสียงไว้ในเข็มขัด ป้องกันการสูญหายและไม่ให้หลุดร่วงหลุดด้วยการดึงพวงที่ห้องลงมาในกระเป๋าหลังเสีย ข้อเสียของการทำแบบนี้คือ เวลานับกับพื้นจะรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าใดนัก แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา ผมหมดผ้เช็ดหน้าใส่ในกระเป๋าด้านข้าง แค่เพราะลามก็เกิดความสมดุลขึ้นมาแล้วเป็นความสมดุลที่ผมพยายามสร้างขึ้นเอง
สมใจเด็กยังเรียนหนังสือ เวลากับบ้านพาผมไปดกกางเกง ผมจะบอกให้ช่างช่วยทำกระเป๋าลับเพิ่มให้ผมด้วย สมัยนั้นเด็ก คนไหนมีกระเป๋าน่ารู้สึกโก้ แต่มันสมัยความรู้สึกแบบนั้นไปเกิดขึ้นเลยลึกนิดเดียว แค่กระเป๋าหลังสองใบที่ใหญ่เจอและผ้าเช็ดหน้าแล้ว กระเป๋างั้นสองที่เป็นกระเป๋าหลักของกางเกง ผมแทบไม่ได้ใช้ ไม่มีความจำเป็นต้องพากอะไรเข้าไปในช่วงที่รับบุญดูแลหลวงพ่อ แม้กระเป๋าดางค์ สำหรับกระเป๋าเสื้อผ้าก็มีในผมพาใส่ของหมด แตกใบที่อะไรข้างลำตัวขาเป็นของพวกสำหรับหลวงพ่อโดยเฉพาะ ที่เห็นกระเป๋านี้นั่ง ๆ เพราะส่วนใหญ่มองเป็นพวก เขาแต่ใดด ใช้แทน อย่างเหลือ ยายม. และทามูกดูลาก เมื่อหลงพ้องกาย อโรตามาไล่ก็แล้วไป หยิบออกมาได้โดยเทบไม่ต้องเสียเวลามาใช้สายตา แค่เพียงใช้สัมผัสลักษณะกับร่าง ไม่ว่าจะเป็นหลอกลคัล ซง เฉพาะที่ผมก็ยอมออกมาได้ถูกต้อง พอเห็นต้องการบูผมคำเดียวว่าอย่าทำถ่าน ได้บ้าง ซึ่งการทำนี้จะมีอุปกรณ์มาถูกับผมมาก โดยเฉพาะอย่างที่ต้องใช้สายตามองทางก้าวเดินไปพร้อม หลวงพ่อ มื้อชายสิบตรี มุ่งมืออาจกรีบย้ำที่ต้องการได้เลย
ส่วนกระเป๋าเสื้อข้างซ้ายเป็นที่ผมไว้ของใช้ส่วนตัว สายหูฟังโทรศัพท์ กรรเชียงบะระสงค์ทีมีทั้งเข็ม แผน แนวเขยย กรรไกร ไฟฉาย มืดและไดทอง รวมอยู่ด้วยกันในแผนการศน์นี้