กระแสแห่งบุญและการสร้างบารมีในพุทธศาสนา : หน้า 87/119

พุทธบริษัท ๙ ทั่วโลก ก็ดีใจแทบเป็นลม ยิ่งถึง พระเดชพระคุณหลวงปู่เฒ่า ใจดีแจ่มอยู่ตลอดเวลา ศิษ ภาวนามากกว่าหน่อพรรษา พระหนูเกษรน้อย ก็มั่นท้องมด ขายยันเรียนพระธรรมนูญ การ ภาวนาก็เข่นกัน ๓๐๐,๐๐๐ กว่าจัดวัดทั่วประเทศ ส่วนชาวพุทธก็หันเข้าวัดทำบุญตักบาตร ถือดีสิ้น นูนชาวหมู่ขาว เจริญนาวกันมานานเป็นพิเศษ ดังนั้น กระแสแห่งบุญจึงเกิดขึ้นในพรรษานี้ อยู่ที่ว่า ใครจะเปิดคลื่นรับกระแสแห่งบุญได้มากกว่าทั้งจากคุณไพรใหญ่ ทั้งจากสงฆ์ทั้งแผ่นดิน และ กระแสแห่งบุญจากทั่วโลก ใจหยุดที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ คือคำตอบ บุคคลใดได้ทำใจหยุดนี้ที่ ศูนย์กลางกาย เห็นแสงสว่าง เห็นดวง เห็นองค์พระ ภายใน มีความสุขเบิกบานในธรรม ก็ยอมรับ กระแสแห่งบุญได้มากเท่านั้น ใครที่รับกระแสแห่งบุญได้มาก ความปารถนา คำอธิษฐาน สำเร็จจะบังเกิดมากเป็นพิเศษ ยิ่งถึง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯให้ได้แจ่มอยู่ตลอดเวลา รับประกันว่า ได้ตามติดสร้างบารมีขึ้นในพรรษานี้ อยู่ที่ว่า ใครจะเปิดรับกระแสแห่งบุญได้มากกว่าทั้งจากคุณไพรใหญ่ ทั้งจากสงฆ์ทั้งแผ่นดิน และ กระแสแห่งบุญจากทั่วโลก ใจหยุดที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๗ คือคำตอบ บุคคลใดได้ทำใจหยุดนี้ที่ ศูนย์กลางกาย เห็นแสงสว่าง เห็นดวง เห็นองค์พระ ภายใน มีความสุขเบิกบานในธรรม ก็ยอมรับ กระแสแห่งบุญได้มากเท่านั้น ใครที่รับกระแสแห่งบุญได้มาก ความปารถนา คำอธิษฐาน คณณสิกขา เพราะมีสายบุญกับหลวงปู๋จึงฝันไป ๙ ธันวาคม ๒๕๔๘ กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพค่ะ ลูกจากประเทศมา เพื่อทำงานในกรุงเทพฯ ลูกโชคดีที่ได้ทำงานอยู่กับครอบครัวธรรมภาย ในบ้านที่เรียกว่า “บ้านมิตรภาพ” เพราะทั้งชาวมุสลาม ลาว ไทยอีสาน และเจ้าของบ้านที่เป็นคนไทยมาร่วมกันด้วยความรักและ มิตรภาพอันอบอุ่น ทำให้ลูกมีโอกาสได้ไปเจอพระธรรมกาย และได้ไปในตลอดตอนเช้า ซึ่งเป็นภาพที่ดีอยู่ในใจลูกตลอดเวลา สำหรับลูก การใส่มาตรในวันบูญใหญ่ ๑ วัน ลูกรู้สึกว่าได้บุญ มากกว่าทั้งปี และทุกครั้งลูกจะอธิษฐานว่า “ขอให้ได้มาสร้างบารมีให้บิดามารดาและครอบครัวนี้ ตลอดไป” เรื่องราวชีวิตของลูกดังนี้ค่ะ ลูกเป็นบุตรคนที่ ๕ ในจำนวนพี่น้อง ๔ คน ปีนี้อายุยัง ๒๔ ปีแล้วค่ะ ครอบครัวลูกเป็น ครอบครัวเกษตรกร เป็นเกษตรที่มีถือพุทธ สัญชาติพม่า ก่อนจะเกิด เมียฝ่าไปวาย ภัตตาหารพระวัดองค์หนึ่ง หหลวงพ่อวัดนั่นมอบ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งให้แม่ และบอกว่าเด็กคนนั้น โรคเยอะ ต้องร่านนมเดี๋ยวนี้ แม่รีบเอานมเด็ มารดนมหัวเด็ก หลังจากนั้นแม่ก็ย่อตัวลูก เมื่อคลอดออกมา วั นแรก ลูกร้องให้ลอดตาา ใครๆ ก็เรียกลูกว่า “นะเยี่ยย” แปลว่า “คนสวย” พออายุได้ ๑ ขวบเศษ ลูกเริ่มหัดพูด