ข้อความต้นฉบับในหน้า
ไม่มีเวลาและอารมณ์มาหยุดทำงาน เพราะถ้า เป็นคน สัตว์ สิ่งของ ต้องเจอภาพความไม่ แน่นอน เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา มีเสรีขึ้น ตั้งอยู่ เสื่อลายไป เปลี่ยนแปลงจากเด็กไป วัยรุ่น ไปหนุ่มสาว เข้าสู่วัยกลางคน จนกระทั่ง วัยชรา แล้วก็ตายในที่สุด ตายอยู่ในโลกธรรม คือ มีลวก เสื่อลาย มัย ค เสื่อลาย มีสารเสพ เมิรม่า มึใ!! ุ คุย "เพราะฉะนั้นเราต้องยอมรับว่า ถ้ามา อยู่ในวัฏฏะ ต้องเจออย่างนี้ แล้วก็เจอกฎ แห่งกรรมเขาทำเอาไว้ บังคับด้วยความโลก ความโกรธ ความหลง ให้มำ ให้ลักทรัพย์ ให้ ประพฤติผิดในกาม ให้พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ พูดเสียด ให้มีมูรามัย เสพยาเสพติด ต่าง ๆ เป็นต้น และยังมีการพนัน มีอะไรอีก สารพิษ ซึ่งมีอีกทั้งสิ้น แล้วมีมากรบรับ และ เราต้องเจออย่างนี้บ่อย ๆ เพราะฉะนั้นถ้าจะอ ยู่ในวงสูงสาร เพราะกลัวไว้เพระนิพพานแล้ว ไม่มัน ไม่มัน สิเกลิกไปเอง เพราะเราไม่รู้ พระนิพพาน ที่จริงถ้าไปถึงตรงนั้นแล้ว เราจะ รักพระนิพพานมากเลย แต่จะไปตรงนั้น ต้องเบิกพราก่อน และถ้าจะอยู่ต้องอยู่ให้เป็น คือต้องละชั่ว ทำความดี และทำใจให้ใส ๆ ในระดับที่อยู่ในกามและสร้างบารมีเผื่ อไปมีโมฬิฐานที่ยิ่งใหญ่ คือตี ไปสู่ที่สุด แห่งธรรม" ดั่งเรื่องราว Case Study ต่ไปนี้