ธรรม. : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 627 / 737

กันโดยตรง พวกเขาเชื่อว่าจะต้องมีต้นฉบับดังเดิมที่เก่าแก่กว่านั้นที่พัฒนามาตามลำดับจนเป็นคัมภีร์สามบันนี้ และต้นฉบับดังกล่าวน่าจะมีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 5-6 เป็นอย่างช้า (Falk and Karashima 2013: 10

เนื้อหานี้เสนอการตีความคำว่า 'ธรรมกาย' ในคัมภีร์อรรถสาสน์ทรงปรัชญาปริตตา โดยชี้ให้เห็นว่าคำสอนเกี่ยวกับธรรมกายนั้นมีลักษณะที่เชื่อมโยงกับวิชชาธรรมกาย ซึ่งยืนยันว่าพระพุทธเจ้าเป็นธรรมกายที่มีคุณสมบัติเ

เน่าเปื่อยนี้ ผู้ดูเห็นธรรมผู้น้อยมองเห็นเรา ผู้ดูเห็นเราผู้น้อยมองเห็นธรรม27 ในคำว่า “ผู้ดูเห็นเรา ผู้นั้นมองเห็นธรรม” นั้น คำว่า เห็นเรา ในที่นี้ย่อมหมายถึงการเห็นกายที่แท้จริงของพระองค์ ไม่ใช่พระ

ในเนื้อหานี้ผู้เขียนได้ชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการเห็นกายที่แท้จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยไม่ใช่แค่การมองเห็นกายเนื้อธรรมดา แต่ควรที่จะมองเห็นธรรมกาย ซึ่งเป็นกายที่แท้จริงของพระองค์ พระเกษตร ญาณวิ

คำแปล: โลกุตรรรรม 9 ซึ่งจำแนกเป็นมรรค (4) ผล (4) และนิพพาน (1) เป็นธรรมโดยตรง เป็นธรรมที่เกิดแล้ว หาได้เป็นธรรมโดยปริยาย (โดยอ้อม) โดยเหตุ หรือโดยสลัดใด ๆ ไม่ การเชื่อมโยงการเห็นธรรม เข้ากับการเห็นโลก

บทความนี้มีการสำรวจและอธิบายเกี่ยวกับโลกุตรรัม 9 ซึ่งประกอบด้วยมรรค (4), ผล (4) และนิพพาน (1) เน้นย้ำถึงความตรงไปตรงมาของธรรมที่ไม่เกิดจากปัจจัยโดยอ้อม การเชื่อมโยงการเห็นธรรมกับโลกุตรรัม 9 หมายถึงการ

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ อคคุ พุทธธ ปสนานน ทุจินเมย จอนุตตเร เลื่อมใส ในพระพุทธเจ้าผู้เลิศ คือธรรมภายที่เดียว ธรรมภายโคตรรุก ธรรมภายโคตรรุกละเอียด ธรรมภายใส โสดาเลละเอียด ธรร

บทความนี้สำรวจหลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเน้นถึงแนวคิดทางปรัชญาและธรรมภายที่ปรากฏในพระไตรปิฎกและอรรถกถาผล รวมถึงการยืนยันถึงบทบาทของพระพุทธองค์ที่เป็นธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งแนวคิดเรื่องพระนิพ

3.2.1.2. ปัญจวิจิตศาสตรืลสารปรัชญาบรมิติ28 ในทำนองเดียวกันกับคัมภีร์อัชฌสสารปรัชญาปรมิตที่มีหลายฉบับที่เนื้อหาต่างกันไปบ้าง ชนส่วนคัมภีร์ปัญจวิจิตศาสตรืลสารปรัชญาในภาษาสันสกฤตที่พบในเอเชียกลางหลายครั้

บทความนี้สำรวจเนื้อหาในคัมภีร์ปัญจวิจิตศาสตรืลสารปรัชญาที่พบในหลายฉบับและมีการเรียงเนื้อหาที่แตกต่างกันไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาไทยและสันสกฤต ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับธรรมกายและปรัชญาปรมิต การศึกษาเหล่าน

ฐานธรรมมากในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ หรือกุศลดิตาจะพึงประสงค์ที่จะเห็นพระตถาคตรหัสสนามาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายในทิศทั้งสิบเหล่านั้น กลุฏฐรหรือกุศลดิตนั้นผู้ประพฤติอยู่ในปรัชญาปรมิตาพึงเจริญพุทธวจนะ

บทความนี้สำรวจบทเรียนจากคัมภีร์พุทธโบราณเกี่ยวกับฐานธรรมและการเข้าถึงพระพุทธเจ้า โดยเน้นความสำคัญของการเจริญพุทธานุสติและการทำความเข้าใจธรรมกายที่เป็นแนวทางในการพัฒนาจิตใจเพื่อเข้าถึงความว่างและสุขญาณ

ในฉบับภาษาสันสกฤต พบคำว่าธรรมกายในท่อนหลังซึ่งเป็นส่วนที่พบจากกิลงติ ดังนี้ เย มา รูเปน อุทรากุชุม เย มา โฌษณ อนุวะ มิกายาปราหณุปสตฺวา น มํ ทุรษณะนฺตี ชนะ ทรงภูมิใจ ธรรมโต พุทโธ ธรรมกายส ตกตะ ธัมมตา

บทความนี้นำเสนอเนื้อหาเกี่ยวกับคำในภาษาสันสกฤตที่เกี่ยวข้องกับธรรมกาย พบว่าพระพุทธเจ้าทรงเปล่งอุณคตา และเน้นว่าการเห็นพระพุทธเจ้าต้องทำผ่านความเป็นธรรม ไม่ใช่ผ่านการมองเห็นทางกายภาพ ข้อความแสดงให้เห็น

dū sà busta darmaha raṭṭā naiye kara tcaṟaṅṇa buste37 (Konow 1916a: 270-1) คำแปล: (ในเวลานั้น พระพุทธองค์ทรงเปล่งอุทานคาถานี้) ชนเหล่าใต้เห็นเราโดยรูป ชนเหล่าใต้ดิ่นถึงเราโดยอัชฌะคำ วิธีคิดของพวกเขาผิ

บทวิเคราะห์นี้กล่าวถึงการแสดงออกของพระพุทธเจ้าผ่านคำสอนที่เปรียบเทียบระหว่างภาษาสันสกฤตและภาษาไทย โดยเน้นถึงความสำคัญของการเข้าใจพระพุทธเจ้าในฐานะที่เป็นธรรมที่สามารถเข้าใจได้ผ่านการกล่าวถึงธรรมกาย พร

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ออกจากกันและระบุอย่างชัดเจนว่า “กายของพวกพระองค์สำเร็จด้วยธรรม (ส. ธรรมมย)” ซึ่งบ่งบอกถึงทางเลือกในการตีความว่า “ธรรมกาย” ของชาวพุทธในท้องถิ่นนั้น ณ ช่ว

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับความหมายของธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยมีการอ้างอิงถึงการตีความและการพัฒนาของแนวคิดตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน การศึกษานี้ยังมีการจำแนกและวิเคราะห์เอกสารสำคัญเกี่ยวกับธรรมก

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 3. ตสมชาติ ตรัง กุมาร โพธิสตฺตวน มหาสตุตวน น รูปภายตสตฺถาคตะปฺฐารมาด้วย ต ต สย ได้โตะ? ธรรมกาย หิ พุทธา ภควโต ธรรมกายปรากฏตสตฺถุ รูปภายปรากฏตสตฺถะ (Va

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ ซึ่งเจอการระบุเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์และธรรมกายในคัมภีร์ที่ค้นพบในคันธาระ แนวโน้มการแบ่งปันพระสูตรที่มีประวัติศาสตร์อย่างยาวนานในยุโรปและเอเชียกลางถูก

เข้าใจเกี่ยวกับธรรมกายในฐานะที่เป็นกายแท้ของพระพุทธองค์ที่ประกอบด้วยธรรม ที่ยังสัมผัตต่อมในท้องที่ค้นธรรมนั้นราวพุทธศตวรรษที่ 11-13 เป็นอย่างน้อย นอกจากจะกล่าวถึงพระตกตเจ้าว่ามีธรรมเป็นกายแล้ว ในด้าน

บทความนี้ศึกษาถึงธรรมกายในฐานะที่เป็นกายแท้ของพระพุทธองค์ และบทบาทของพระโพธิสัทมีในคัมภีร์มหายานอย่างโพรสัตว์ปิฏกสูตร ซึ่งเป็นเอกสารที่บันทึกถึงการสร้างบารมีและการปฏิบัติของพระโพธิสัทมี คัมภีร์นี้มีคว

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พบที่บามียัน ประเทศอัฟกานิสถาน ส่วนที่จารึกในภาษาคณะรัฐเป็นฉบับเล็กๆ ซึ่งหนึ่ง มีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 8-10 ซึ่งมัตสยะ (Kazunobu Matsuda) ระบุว่ามีเ

บทความนี้กล่าวถึงหลักฐานธรรมชาติที่พบในคัมภีร์พุทธโบราณโดยเฉพาะที่บามียัน ประเทศอัฟกานิสถาน ซึ่งมีการจารึกในภาษาคณะรัฐและสันสกฤต โดยพบว่าเนื้อหาเกี่ยวข้องกับบทที่ 9 ของโพธิสัตว์ปิฎกและมีอายุในช่วงกลาง

เมื่อเปรียบเทียบกับคำสอนของวิชชาชาติธรรมกาย อาจแยกได้เป็นสองประเด็นคือ ประเด็นแรกความหมายของธรรมกายในข้อความว่า "พระโพธสัตว์ผู้มีธรรมเป็นกาย" ประเด็นที่สองคือกรณีที่กายของพระโพธสัตว์ไม่ต้องการอาหารหล่

บทความนี้สำรวจคำสอนของวิชชาชาติธรรมกาย โดยนำเสนอสองประเด็นหลักเกี่ยวกับความหมายของธรรมกายและกรณีของพระโพธสัตว์ ผู้ที่มีธรรมเป็นกาย และการที่กายของพระโพธสัตว์ไม่ต้องการอาหารหล่อเลี้ยง ในประเด็นแรก ธรรม

แนบเครื่องหล่อเลี้ยงที่ละเอียดอย่างอื่นเป็นอาหาร ดังนั้นประเด็นของการหล่อเลี้ยงกายของพระโพธิสัตว์ในโพธิมสัตว์ปฏิกูล สูตรนี้จะถือว่าตรงกันกับหลักการของวิชชาธรรมกายเฉพาะในกรณีที่กายธรรม ไม่ต้องการอาหารห

เนื้อหาเกี่ยวกับหลักการหล่อเลี้ยงกายของพระโพธิสัตว์ในโพธิมสัตว์ปฏิกูล สูตร โดยเจาะลึกถึงแนวคิดเกี่ยวกับอาหารหยาบ และความหมายของธรรมที่พระโพธิสัตว์ต้องรับในสภาวะพิเศษและเฉพาะเจาะจง รวมถึงการยกเว้นต่างๆ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พระโพธิสัตว์ในอุดมคติ " ขึ้นมา ว่า ต้องเป็นพระโพธิสัตว์ที่เข้าสู่และเป็นธรรมกายแล้วเท่านั้น และเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยปฏิหาริย์และบารมี เราจะพบแนวทางท่านอยู่

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์เกี่ยวกับหลักธรรมของพระโพธิสัตว์ในอุดมคติ และความหมายของธรรมกาย โดยเฉพาะในบริบทของคัมภีร์มหายานหลายฉบับ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาและขยายความคำสอนเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์และธรร

3.2.2.1 สติปัญญาลัสัตว์๔ สิโตสะ46 คัมภีร์นี้เป็นคาถาสรรเสริญคุณพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ประพันธ์โดย มาตถาคม (ดู 3.1.9) เป็นคาถาที่นิยมมากในหมู่ชาวพุทธในอินเดีย (Hoernle 1916a: 59) และในเอเชียกลาง (H

คัมภีร์นี้เป็นคาถาสรรเสริญคุณพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประพันธ์โดยมาตถาคม มีเนื้อหาที่ถูกแปลเป็นภาษาเทียบและภาษาจีน และคัดลอกสำเนาภาษาสันสกฤตหลายฉบับ โดยพบจากเอเชียกลางในรังกาอัครทวีป การค้นพบข้อความที่เกี่

ฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ บทสรรเสริญนี้ กล่าวถึงพระพุทธองค์ว่าทรงประกอบด้วยพระธรรมกายและพระรูปกาย ทั้งพระรูปภายในและพระธรรมภายนอกมีเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น คือตรงแสดงพุทธธรรมกายแก่ผู้

บทความนี้กล่าวถึงการระบุพระรูปกายและพระธรรมกายที่พระพุทธองค์มี โดยเน้นถึงการมีพระธรรมกายเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นและวิชาชาธรรมกายที่ตอบสนองต่อทั้งประโยชน์ตนและผู้อื่น ข้อมูลจากพระมงคลเทพมุนีให้ความสำคัญ

กิเลสได้อีก ๕ คือ รูปากคะ อ รูปากะ มานะ อุทธัจจะ อวิตกะ วิจิกิจฉา ซึ่งเลื่อนขึ้นจากพระอนาคามี เป็นพระอรหันต์ จิตของพระองค์บริสุทธิ์ถึงพ่อ ปราศจากกิเลสทั้งมวล จึงได้พระเนมิตตนว่าสุด (ธส. 42) สำหรับเรื

บทความนี้กล่าวถึงการกำจัดกิเลสจำนวน 5 ประการที่ส่งผลต่อการพัฒนาจิตให้ถึงความบริสุทธิ์และการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า รวมถึงการสร้างบารมีและแสดงธรรมเพื่อประโยชน์ผู้อื่น พระองค์มีธรรมภายในที่สำคัญในการเป็นผ

คัมภีร์ที่รวบรวมไว้ในหนังสือเล่มนี้บ่งคำว่า ธรรมกายอยู่ 13 แห่ง นอกจากจะกล่าวถึงพระรูปกายและพระธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้ว ยังมีประเด็นอื่นๆ อีกดังนี้¹ - ธรรมกายคืออตตตา และสัญญตา (p. 301; จาก

คัมภีร์นี้รวมข้อมูลเกี่ยวกับธรรมกายในพุทธศาสนา จำนวน 13 แห่ง โดยอธิบายความหมายต่างๆ เช่น ธรรมกายคืออตตตาและสัญญตา การสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์ และมุมมองที่เกี่ยวข้องกับวิชาธรรมกายโดยตรง ซึ่งแสดงให้เห็

พบชึ้นส่วนคัมภีร์นี้จากกิริลิต (Dutt et al 1984: 185-214) อันเป็นสถานที่ที่มักจะพบคัมภีร์ของมูลสรวัติวาท และที่บามิยน (Hartmann 2006) ซึ่งเชื่อกันว่าเคยเป็นแหล่งเผยแผ่ของมหาสงขิต-โลโกตรวาท54 ซึ่งส่วนท

การศึกษาเกี่ยวกับคัมภีร์มูลสรวัติวาทที่พบในกิริลิตและบามิยัน ชี้ให้เห็นถึงอายุการศึกษาและองค์ความรู้ในพุทธศาสนา โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาส่วนที่พบจากพื้นที่ทั้งสอง ที่มีความคล้ายคลึงกันในเนื้อหา หากแต่แตกต