หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 226/604

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พบที่บามียัน ประเทศอัฟกานิสถาน ส่วนที่จารึกในภาษาคณะรัฐเป็นฉบับเล็กๆ ซึ่งหนึ่ง มีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 8-10 ซึ่งมัตสยะ (Kazunobu Matsuda) ระบุว่ามีเนื้อหาตรงกับบทที่ 9 ของโพธิสัตว์ปิฎก (Allon and Salomon 2010: 8-9) ส่วนที่จารึกในภาษาสันสกฤต พบเป็นฉบับเล็กๆ 16 ชิ้น จำแนกได้เป็นส่วน ประกอบของใบลาน 12 ใบ จารึกในช่วงปลายยุคสมัยของอัชญ์รูปตะยะแบบที่ใช้ ในอินเดียตะวันตกเฉียงเหนือ อายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 10-12 (Braarvig and Pagel 2006: 30) พบคำว่าธรรมภายในฉบับสุดท้ายของคัมภีร์สันสกฤต บรรทัดที่ 3 เป็นข้อความที่ขาดวินไม่สมบูรณ์ว่า “...น จ ธรรมภาลา ยึต น ป...”