ธรรมกายและความหมายในคัมภีร์อรรถสาสน์ : หน้า 209/604

กันโดยตรง พวกเขาเชื่อว่าจะต้องมีต้นฉบับดังเดิมที่เก่าแก่กว่านั้นที่พัฒนามาตามลำดับจนเป็นคัมภีร์สามบันนี้ และต้นฉบับดังกล่าวน่าจะมีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 5-6 เป็นอย่างช้า (Falk and Karashima 2013: 100) ใน คัมภีร์อรรถสาสน์ทรงปรัชญาปริตตา ฉบับเต็มในภาษาสันสกฤต (Vaidya 1960) พบคำว่าธรรมกายหลายแห่งซึ่งกล่าวไว้ในท่านองเดียวกันว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นธรรมกาย หรือมีธรรมเป็นกาย และพึงเห็นพระพุทธองค์โดยการบรรลุธรรมภาย ดังตัวอย่างต่อไปนี้ ธรรมกายปริณอปติโต มัง ภิกขุไวย (Vaidya 1960: 48) คำแปล: ภิกษุทั้งหลายจงเห็นเราโดยการบรรลุธรรมภาย และ น หิ ตตกโต รูปปกติโต ทรงภูยะ | ธรรมกายาสตตา (Vaidya 1960: 253) คำแปล: ไม่พึงเห็นพระตาคตโดยรูปปกาย พระตาคตทั้งหลายมีธรรมเป็นกาย เมื่อเปรียบเทียบกับคำสอนในวิชชาธรรมกาย เห็นได้ว่าเป็นคำสอนที่สอดคล้องกัน ดังที่พระมงคลเทพมุนีกล่าวไว้ว่า ธรรมกายนี้คือ ตัวจริงของพระพุทธเจ้า (ดู 3.1.1) และเป็นกายที่ประกอบด้วยธรรม ดังนี้ กายธรรมมีขึ้นเช่นเดียวกัน แต่เป็นธรรมชั้น ท่านไม่เรียกเบญจขันธ์ เป็นธรรมขันธ์เสียว มีฎเหมือนกันเป็นวิราค ธุ เป็นวิราคธรรม เป็นธรรมไปทั้งก่อน(ธร. 533) บทที่ 3 ค้นธาระ เอเซียกลาง และประเทศจีน | 177