ความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมกายในคัมภีร์มหายานและโพรสัตว์ปิฏกสูตร : หน้า 225/604

เข้าใจเกี่ยวกับธรรมกายในฐานะที่เป็นกายแท้ของพระพุทธองค์ที่ประกอบด้วยธรรม ที่ยังสัมผัตต่อมในท้องที่ค้นธรรมนั้นราวพุทธศตวรรษที่ 11-13 เป็นอย่างน้อย นอกจากจะกล่าวถึงพระตกตเจ้าว่ามีธรรมเป็นกายแล้ว ในด้านก็รย์มหายานยุคหลังๆ เริ่มปรากฏฤทธิ์ที่วาดด้วยพระโพธิสัทมีธรรมเป็นกายด้วย เช่นเดียวกัน ตัวอย่างที่พบในค้นธรรมนะและเอเชียกลางคือ โพรสัตว์ปิฏกสูตร 3.2.1.5. โพรสัตว์ปิฏกสูตร (Bodhisatyyapitakasûtra)42 โพรสัตว์ปิฏกสูตรเป็นคัมภีร์มหายานที่ว่าด้วยการสร้างบารมีของพระโพธิสัทมี มีเนื้อหาบันทึกไว้ทั้งในฉบับแปลภาษาจีนและภาษาทิเบตหลายฉบับ ส่วนต้นฉบับภาษานเดียเคยเชื่อกันว่าไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว จนกระทั่งมีการพบขึ้นส่วนของคัมภีร์นี้ทั้งในภาษาคนรรีและสันสกฤต ซึ่งสันนิษฐานว่า 42 นำเนื้อหาหลักมาจากงานวิจัย "ธรรมภายในคัมภีร์สันสกฤต" (พระวิวิช เตชกุโร 2557) และ “ร่องรอยวิชาชรรรมในคัมภีร์สนธิ์และเอเชียกลาง” (ชนิด จันทร์ศรีโสภา 2557) 43 คำว่า “โพรสัตว์ปิฏก” มีที่มาที่ไปในฐานะที่เป็นชื่อพระสูตรมหายานพระสูตรหนึ่งและที่ใช้ในฐานะที่เป็นเสมือนกลุ่มคัมภีร์ที่ว่าด้วยข้อปฏิบัติของพระโพธิสัทมีซึ่งครอบคลุมพระสูตรมหายานหลายพระสูตรไว้ด้วยกัน ยิ่งกว่านั้น บางแหล่งข้อมูลระบุว่าคัมภีร์นี้เป็นส่วนหนึ่งในพระไตรปิฎกของมหาสังฆะ (Braarvig and Pagel 2006: 11; Werner 1996; Prebish 1999) ซึ่งสดุดล้อนการตีพิมพ์ส่วนคัมภีร์นี้ได้บ่งชี้อันเป็นแห่งที่เคยพบชิ้นส่วนคัมภีร์พระไตรปิฎกของมหาสังฆะ-โลกรวตามาก่อน จึงทำให้วิจารณ์เขื่องว่ามีบยืนเป็นแหล่งเผยแพร่อีกของมหาสังฆะ-โลกรว (Sander 2000: 285) อย่างไรก็ดี ในภายหลัง การศึกษาเนื้อคัมภีร์ภาษาคามาริวจากมหาสังฆะ-โลกรววจนกลบซึ่งก็การมีนิกายหลักอื่นๆ เผยแผ่อในพื้นที่บามียั่อนก่อนการเข้ามาของมหาสังฆะ ศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมในรายงานการวิจัยของ ชนิด จันทร์ศรีโสภา (2557)