คัมภีร์มูลสรวัติวาทและบทบาทในพุทธศาสนา : หน้า 239/604

พบชึ้นส่วนคัมภีร์นี้จากกิริลิต (Dutt et al 1984: 185-214) อันเป็นสถานที่ที่มักจะพบคัมภีร์ของมูลสรวัติวาท และที่บามิยน (Hartmann 2006) ซึ่งเชื่อกันว่าเคยเป็นแหล่งเผยแผ่ของมหาสงขิต-โลโกตรวาท54 ซึ่งส่วนที่พบที่บามิยนมีอายุรวบกกลางพุทธศวรรษที่ 11-13 ในขณะที่ชิ้นส่วนที่พบจากกิริลิตมีอายุรวบกกลางพุทธศวรรษที่ 12-14 เนื้อหาของคัมภีร์ที่พบจากค้นาระทั้งสองแห่งคล้ายกันมาก ต่างกันแต่เพียงรูปแบบอักษรที่ใช้บันทึก จึงเป็นตัวอย่างที่น่าสนใจในการที่ชาวพุทธต่างนิยมมีความนิยมศึกษาคัมภีร์เดียวกัน ซึ่งอาจแสดงถึงการที่จุดเริ่มต้นเดียวกัน ดังที่มีข้อคัดในจารึกอักษรพราหมีและโบราณวัตถุของราชวงศ์กษัตริณ ที่กล่าวถึงการมีอยู่ของทั้งสองนิทายในดินแดนค้นาระ (Puri 1987: 102-3) ชิ้นส่วนที่พบที่บามิยน พบเป็นชิ้นเล็กๆ นิดเดียว ส่วนที่พบที่กิริลิตจะสมบูรณ์กว่า และพบคำว่า ธรรมาภาย ดังนี้ เนื้อหา ชนะภูมิ วรเชษฐสรราณ ไม่ตรโย ทิวโปตุตมะ เทคนิยติ สุตรมุ สราษฎา โลกานุรมยา || 101 ศตานี จ สหสราณี ปราณิน ส วิยานะ วิเนย ธรรมกาเยน ตโต นิรุวาณ เฑญาติ || 102 (Dutt et al 1984: 213) คำแปล: พระบรมศาสดาในตรียะ ผู้สูงสุดในบรรดาสัตว์สองเท่า จักทรงแสดงพระสุตธรรมนองตลอดระยะเวลา 6 หมื่นปี