ปฐม : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 108 / 160

ประโยค) - ปฐมสัมปทานาแก้ภาค ๑ หน้า 367 เรื่องปัญหาของพระสาริฐตร บัดนี้ ท่านพระอุบาทส เมื่อจะแสดงการที่พระสาริฐต…

เนื้อหาพูดถึงการพูดของพระอุบาทสเกี่ยวกับพระสาริฐตรและความสำคัญของสัญญาในการแสดงธรรม โดยมีการอ้างอิงถึงพระพุทธเจ้าหลายองค์และความสามารถในการวินิจฉัยธรรมดาต่าง ๆ การศึกษาเรื่องนี้ช่วยให้เข้าใจพุทธศาสนาไ

ประโยค - ปฐมสัมมาสิกาแปล ภาค ๑ หน้าที่ 368 ดำรงอยู่ได้นาน เพราะเหตุนี้ " ดังนี้ ส่วนพระมหาปทุมะ กล่าวว่าไว้ว่า …

เนื้อหา กล่าวถึงการสนทนาแก่พระอรหันต์สาวกที่ไม่หวั่นไหวต่อสถานการณ์ รวมทั้งความสำคัญของการวิจัยและคำถามที่เกิดขึ้น โดยมีเนื้อหาในการสัมพันธ์กับพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและความเข้าใจในหลักการของเหตุและผล ที่

ประกอบ - ปฐมสมันทาปทําพิภาคภาค ๑ - หน้าที่ 369 แล้วนั่น คำที่เหลือ ในคำว่า " โก ณ ฑ โบ" เป็นดังนี้ มีม เนื้อความ…

ข้อความนี้พูดถึงการแสดงธรรมของพระพุทธเจ้าต่อบริษัททั้งเล็กและใหญ่ โดยเน้นถึงความสำคัญของการมีพระอุตสาหะในการสอนพระธรรม แม้บริษัทจะมีจำนวนมากหรือน้อย พระพุทธเจ้าก็ยังคงมีความมุ่งมั่นในการแสดงธรรมอย่างต

ประโยค) - ปฐมสัมมาปฏิสนธิ จากกามภพ ๑ - หน้าที่ 370 เหตุแห่งความใฝ่พระ ทัยอยู่ว่า " เหน่าชนผู้หน้ากในธรรมของเรา อย…

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับปฐมสัมมาปฏิสนธิจากกามภพ ผ่านประสบการณ์ทรงอธิบายของพระพุทธเจ้า ในการแสดงพระธรรมเพื่อชี้แนะสัตว์ทั้งหลายท…

ประโยค(ตอน) - ปฐมสมันตปาฏิหาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 371 "สิลาขบานคือข้อบังคับด้วยอำนาจอาณัติ ๓ กอง ที่ควรทรงบัญญัติ โดยสมค…

บทนี้กล่าวถึงข้อบังคับอำนาจที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติและเฉพาะโอวาทปาฏิหาริย์ที่แสดงให้กับพระสาวก พระพุทธเจ้าได้ให้โอวาทปาฏิหาริย์ทุกเดือน ในขณะที่สาวกต้องแสดงในที่อยู่ของตน โดยเฉพาะในอุทยานที่เสด็จประทั

ประโยค(ตอน) - ปฐมสมันปะทากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 372 "ท่านผู้มีบารมีทุกท่านหลาย! ล่วงไปแล้วปีหนึ่ง ล่วงไปแล้ว ๒ ปี ๓ ป…

ในบทนี้ พระพุทธเจ้าทรงสอนเรื่องความอดทนและการทำบุญแก่ผู้มีบารมี ประธานการประชุมเน้นว่าความอดทนและการหลีกเลี่ยงการทำบาปคือพื้นฐานสำคัญของการเป็นสมณะ โดยเชิญชวนให้ทุกคนมีจิตตั้งมั่นในการทำความดี ดังนั้น

ประโยค (ตอน) - ปฐมสมันตปาสาทิกา แปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 373 ความทำจิตของตนให้ผ่องใส นี้เป็นคำสอน ของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ค…

…ร้าย รวมถึงการเป็นผู้รู้ประมาณในภาคุตาถการ นอกจากนี้ยังบอกเล่าถึงการแสดงโอวาทปฏิปาก์ของพระพุทธเจ้าในปฐมโพธิกาล ซึ่งมีความสำคัญในการเข้าถึงความรู้และการปฏิบัติธรรม และมีการแสดงถึงเหตุผลที่พระพุทธเจ้าไม่ทร…

ประโยค - ปฐมสมันปาฎิทานแปลภาค ๑ - หน้าที่ 374 มีครามดา ในบทพจราม ได้รับเสียงกึกก้องหลายๆวา่า "ภิกษุ ทั้งหลาย! ตั…

บทนี้กล่าวถึงการแสดงปฐมสมันในสมัยพระพุทธเจ้า และการสั่งสอนให้ภิกษุทั้งหลายทำการแสดงที่มีความสำคัญต่อพระศาสนา ความหมายของคำว…

ประโยค (ค) - ปฐมสมับัติกำเนิดกรรมภาค ๑ - หน้าที่ 375 โคตตา " ความว่า มีโคตรต่าง ๆ กัน ด้วยอำนาจโคตรมีมากว่า " โคดมะ…

เนื้อหาได้กล่าวถึงหัวข้อโคตรและอำนาจที่มีผลต่อการเกิดกรรมภาคแรก ที่อธิบายถึงความแตกต่างของโคตรในทางจิตวิญญาณ โดยนำเสนอการอภิปรายภายในกลุ่มสาวกเกี่ยวกับการรักษาพรหมจรรย์และความสัมพันธ์ภายในตระกูล อีกทั

ประโยค(ตอน) - ปฐมสัมมนาปาฐกถาเทพภาค ๑ - หน้าที่ 376 รายไปฉันนั้น " ออมาว โป " เป็นการยังข้ออุปไมย ให้ถึงพร้อม. บทว่า …

บทความนี้กล่าวถึงการสัมมนาที่เกี่ยวข้องกับธรรมะจากพระพุทธเจ้าที่เน้นการเข้าใจในข้อธรรมและการกระทำที่ถูกต้องในจิตใจของสาวก การสำรวจความมโนธรรมและการสอนที่มีประสิทธิภาพ เพื่อกระตุ้นการคิดและเข้าใจถึงควา

ประโยค (คัด)...ปฐมสมันตาปทศากามภพล ๑ - หน้าที่ 377 คือองค์ละอุณุคส. คำว่า " อิทธิ อุปสมปุช วิรค" ความว่า พวกเธอ จงเข้า…

ในเนื้อหานี้ชี้ให้เห็นถึงการหลุดพ้นจากอาสวะของพระสาวก โดยเน้นว่าจิตของพระสาวกนั้นหลุดพันออกจากอาสวะเพราะไม่ถือมั่นต่อสิ่งเหล่านั้น อาสวะทั้งหลายดับลงด้วยความไม่เกิดขึ้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่าจิตที่

ประโยค(ตอน) - ปฐมสัมมนาปลาทากาเปล่า ภาค ๑ - หน้าที่ 378 อันน่าพึงกลัว ที่พระองค์พระภาคเจ้า ตรัสไว้ว่า " ภาสะนะ " ในพ…

บทความนี้สำรวจภาวะน่าพึงกลัวตามที่พระองค์พระภาคเจ้าตรัสในคำสอน โดยวิเคราะห์ถึงการเข้าใจคำว่า "ภาสะนะ" และความหมายของคำว่า "อญนุตตรสุมิ ภิสเนก วนาสแทก" ที่เกี่ยวข้องกับผู้ที่ยังไม่ปราศจากกิเลส วิธีการท

ประโยค - ปฐมสัมผัสนับสักคำแปลภาค ๑ - หน้า 379 สัตว์มีวิถีคติ ลงในอรรถแห่งนินมิด เพราะฉะนั้น พึงเห็นสัมพันธ อย่า…

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงแนวทางและความสำคัญของคำในพระบาลที่เกี่ยวข้องกับสัตว์และความสดชื่น การสนทนาระหว่างพระพุทธเจ้ากับผู้ติดตาม พร้อมทั้งเปรียบเทียบระหว่างการดำรงอยู่และความหมายของอำนาจในพระดำรัสพระองค

ประโยค - ปฐมสมันตปาทกาปิภเก ภาค ๑ หน้า 380 คน ๒ ยุคเท่านั้น เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า "ไม่ดำรงอย…

บทความนี้กล่าวถึงการดำรงอยู่ไม่นานของพระพุทธเจ้าทั้ง 3 พระองค์ ได้แก่ พระสิขิ, พระเวสสุ และพระกุลสันธะ โดยเฉพาะในเรื่องอายุของพระองค์และสาวก พร้อมทั้งความสำคัญของการสืบต่อของพรหมจรรย์และความเข้าใจในยุ

ประโยค (ฉบับสมบูรณ์) - ปฐมสมเด็จท่านากะแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 381 มีพระชนม์สี่สิบห้านปี พระผู้มีพระภาคทรงพระนามว่าสัญคาม มีพระชนม…

เนื้อหาพูดถึงพระชนม์ของพระพุทธเจ้าภายใต้ชื่อสัญคามและกัสสป รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างอายุของพระพุทธเจ้ากับพรหมจรรย์ในยุคสาวกา ซึ่งมีความสำคัญต่อการดำรงอยู่ของความเชื่อนี้ในสังคมเขมร ข้อความยังกล่าวถึงว

ประโยค -ปฐมสมณปาฐกถาเทวาคณะกัปปา ภาค ๑ - หน้าที่ 382 [ พระสารุปฏฺโต ไดทรงบํานาญติสิกาขนฺตา ] ถามวา ในคำว่า " …

บทความนี้นำเสนอการบรรยายถึงพระสารุปฏฺโตและการบํานาญติสิกาขนฺตา ซึ่งเกี่ยวข้องกับความคิดที่ว่าการบํานาญติสิกาขนฺตานั้นเป็นเหตุให้มีความยาวนานในการดำรงอยู่ ระหว่างพระพุทธเจ้ากับพระสาวก ในการศึกษาธรรมะแล

ประโยค(ฮ) - ปฐมสัมปทาสิกาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 383 " ตตกโตว " เป็นคำว่า " ตตกโตว " นี้ คำว่า " ตตุก " เป็นสัตว์มีว…

ในเอกสารนี้มีการวิเคราะห์คำว่า 'ตตกโตว' ซึ่งเกี่ยวข้องกับสัตว์ที่มีวิกิติและการขอทรงบัญญัติศักราชบ. พระพุทธเจ้าทรงรับรัศมีเพื่อแสดงสัมมิปัญญาก่อนที่จะตรัสเรื่องธรรมที่เป็นที่ตั้งแห่งอาสะ ธรรมเหล่านั้น

ประโยค (ค) - ปฐมสมันดาปาสถานแปล ภาค ๑ หน้าที่ 385 [ เปรียบด้วยแพทย์ผู้ไม่ฉลาดทำผ่าตัด ] แพทย์ผู้ไม่ฉลาด เรียบร้อยบ…

ในบทนี้พูดถึงการเปรียบเทียบระหว่างการรักษาในทางการแพทย์กับการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยใช้ตัวอย่างแพทย์ที่ไม่ชำนาญในการทำผ่าตัด ซึ่งเน้นความเข้าใจในความสำคัญของการให้อภัยและการตระหนักถึงข้อผิดพลาดโ

ประโยค - ปฐมสิ้นคำาทกแห่งวาสนา ภาค ๑ - หน้าที่ 386 "ในภาคใด." คำที่เหลือ พึงทราบโดยทำองที่กล่าวแล้วนั่นแล.* อีกน…

ในภาคนี้กล่าวถึงธรรมซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งอาสะ โดยพระศาสดาได้บัญญัติสิกขาบทเพื่อจำกัดกิเลส เพื่อให้สาวกสามารถเข้าใจและเข้าถึงธรรมชาติที่แท้จริง ซึ่งมีความจำเป็นอย่างยิ่งในการพัฒนาจิตใจและการปฏิบัติธรรมขอ

ประโยค - ปฐมสมเด็จพระกษัตริย์ทอด สามารถ มีพระราชสืบสานหรือเกินกว่า สับ ให้จบสมบูรณ์ได้:- " ในภาค ที่สงมีถึงความเ…

เนื้อหาเกี่ยวกับการบัญญัติสิกขาบทในพระพุทธศาสนา โดยเน้นที่ความเป็นหมู่ใหญ่ของสงฆ์ ซึ่งต้องมีผู้เป็นพระเถระและการปฏิบัติร่วมกันเพื่อให้เกิดอาสวุฒูานียธรรม การเรียนรู้เรื่องนี้ช่วยให้เข้าใจถึงการจัดระเบ