พระปาฏิหาริย์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 376/409

ประโยค(ตอน) - ปฐมสมันตปาฏิหาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 371 "สิลาขบานคือข้อบังคับด้วยอำนาจอาณัติ ๓ กอง ที่ควรทรงบัญญัติ โดยสมควรแก่พระพุทธเจ้ามีพระวิสุทธิเป็นต้นหล่านั้น ไม่ได้ทรงบัญญัติไว้ แก่พระสาวกทั้งหลาย เพราะเป็นผู้ไม่มีโทษ." ลองบว่า อนุกูฏิอ ปาฏิหฺญ์ ความว่า "พระปาฏิหฺญ์ คือข้อบังคับ มีมิได้ทรงแสดงทุกกิ่งเดือน." พระพุทธเจ้าเหล่านั้น ได้ทรงแสดงเฉพาะโอวาทปาฏิหฺญ์เท่านั้น และแม้โอวาทปาฏิหฺญ์นั้นก็มีได้แสดงทุกกิ่งเดือน * จริงอย่างนั้น พระผู้พระภาควิบัติ ทรงแสดงโอวาทปาฏิหฺญ์ ๖ เดือนต่อครั้ง ๆ ก็เลยโอวาทปาฏิหฺญ์ข้นทรงแสดงด้วยพระองค์เดียว. ส่วนพวกสาวกของพระองค์ก็มีแสดงในที่ออยู่ของตน ๆ. ภิกษุสงฆ์แม้ทั้งหมในกลาสบรรพ์วิล กระทำอปิลา ในที่แห่งเดียวเท่านั้น. คือในอุทยานบนมกุฏทาวันใกล้รัชธานี ชื่อพันทุมี อันเป็นที่เสด็จประทับของพระผู้พระภาควิบัติ. ก็เลยอุปสถานนั้น ได้กระทำเป็นสงฆูปโมลอย่างเดียว หาได้กระทำเป็นคณะอุโบสถ บุคคลอุโบสถ ปรัสทิอุโบสถ อภิฐานอุโบสถไม่. ได้ทราบว่าในเวลานั้น ในชุมพูทวีป มีบริหารแดนหนึ่งสีพันตำบล. ในวิหารแต่ละตำบลมีกุฏิอยู่กล้อน ๆ ไป วิหารละหนึ่งร้อยบาท ลองหมื่นรูปบาท สามหมื่นรูปบาท เกินไปบาท. [ พวกเทวดาบอกวันทำอุโบสถแก่พวกภิญญู ] พวกเทวดาพบปัจจุบันอุโบสถ เที่ยวไปบอกในที่นั้น ๆ ว่า * พระธรรมบัณฑิต (มานิฏ ตาวิโร ป.ธ.๖) วัดสัมพันธวงศ์ แปล.