ปฐมสัมผัสนับสักคำแปลภาค ๑ : หน้า 384/409

ประโยค - ปฐมสัมผัสนับสักคำแปลภาค ๑ - หน้า 379 สัตว์มีวิถีคติ ลงในอรรถแห่งนินมิด เพราะฉะนั้น พึงเห็นสัมพันธ อย่างนี้ว่า คำนี้แย่ย่อมมีในเพราะความที่ไพรสนทนาที่พึงกลัว เป็นถิ่นที่ มีความสดชื่นของนินมิด คือคำพูดนี้แย่ย่อมเป็นเพียงคำเดียว เพราะมีความสดชื่นเป็น เหตุ เพราะมีความสดชื่นเป็นปัจจัย ข้อว่า ผู้ใดพูดขึ้นยังไม่มีปรากฏจาก ราชเข้าไปสู่พระสนทนานั้น โดยมาก โลภชั้นอุชชน ความว่า ขนเป็นอันมากกว่ามาก ย่อมชุซัน คืองคลับปลยื่นเป็นเช่นกับเข็มและ เป็นเช่นกับหนาม จำนวนม้ไม่ชัน, ซ่งิ โลภชาตของสัตว์จำนวนนา มากกว่ามากก่อนชัน, แดขอชวนคนกลาบหญ้ยึ่นน้อยคน ย่อมไม่ชัน บัดนี้ คำนี้ว่า " อย่า โช สาริโปต หตุ " เป็นคำ กล่าวอ้าง ส่วนคำนี้พึงนำได้กล่าวไว้ในระหว่าง ๆ ในพระ บาลนี้ มีอรรถดิ์นั้นแล้ว, เพราะฉะนั้น ผู้ศุกฐานทราบตามลำดับ แห่งพระบาลนี้แหล, แต่พระดำรัส ที่พระผู้พระภาคตรัสไว้ว่า " ไม่ดำรงอยู่ณาน " บันทึพึงทราบว่า พระองค์ตรัสด้วยอำนาจ แห่งอุคของคน. [ ความต่างกันแห่งอาณาจากของพระวิสิษฐพุทธเจ้าเป็นดัง ] จริงอยู พระผู้พระภาควาสสิโคตรนับปี มีพระชนมายุ แปลกมีนี้แล้ว, แม้พวกอาลกาที่พร้อมหน้าของพระองค์ ก็อายุประมาณ เท่านั้นปีเหมือนกัน. พระมหาวรรณ์ (ศาสนา) สืบต่อความสาวา ของพระมีพระภาคเจ้านั้น ซึ่งเป็นองค์สุดท้ายต่างทั้งหมด ตั้งอยู่ ได้ดอคเสนาหมิ่นี้ปี ด้วยประการอย่างนี้. แต่โดยอำนาจแห่งยุคคน พระมหาวรรย์ได้ตั้งอยู่ยา ด้วยความสิบต่อกันแห่งยุค ตลอดยุค