โอวาทปาฏิโมกข์และความหมายของการทำบุญ : หน้า 377/409

ประโยค(ตอน) - ปฐมสมันปะทากาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 372 "ท่านผู้มีบารมีทุกท่านหลาย! ล่วงไปแล้วปีหนึ่ง ล่วงไปแล้ว ๒ ปี ๓ ปี ๔ ปี ๕ ปี นี้ปีหก เมื่อดีดีเมื่อเพิ่มอายุ พวกท่านควรไปเพื่อเผาพระพุทธเจ้าและเพื่อทำบุลก ถกประชุมของพวกท่านนาถึงแล้ว" ในเวลานั้น พวกภิกษุผู้มีอุปสรรคไปด้วยอุปสรรคของตน พวกนอกนี้ไปด้วยอุปสรรคของเทวดา ถามว่า พวกนอกนี้ไปด้วยอุปสรรคของเทวาได้อย่างไร? ตอบว่า ได้ทราบว่ากิฎมะเหล่านี้อยู่ใกล้สุขุมทรา ทางทิศปรชิน หรือใกล้สมุนทรา ทางทิศปรชิม อุดร และทักษิณ บ่าเภญมิวัตร แล้วถือเอามาตรและวิจาร ยงความคิดให้เกิดขึ้นว่า " จะไป." พร้อม ด้วยจิตดูปาบา พวกเธอก็เป็นผู้ไปสู่โรงอันสุดเทียว พวกเธอ ถวายอภิวาทพระวิปัสสนาสัมพุทธเจ้าแล้วนั่งอยู่ [โอวาทปาฏิโมกขาคาถา] แม้พระผู้ประชาเจ้า ก็ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์นี้ใน บริษัทผู้มีประชุมกันแล้วว่า ความอดทน คือความอดกลั้น เป็นธรรมผา บาปอย่างยิ่ง ท่านผู้ทั้งหลาย ย่อมกล่าวพระ นิพพานว่าเป็นเยี่ยม ผู้ทำร้ายผู้อื่น ไม่ชื่อว่า เป็นบรรพชิตเลย ผู้เบียดเบียนผู้อื่นอยู่ ไม่ ชื่อว่าเป็นสมณะ ความไม่ทำบาปทั่งสั้น ความยงกูลให้พร้อม