ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ฉบับสมบูรณ์) - ปฐมสมบูรณ์ป่าเท่านบแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 363
ที่บรรสุทธิ ได้ยินว่า น้ำผึ้งนั้นเป็นของเลิศ ประเสริฐ มีรสดี และมีโอชากว่าน้ำหวานทั้งหมด เพราะเหตุนี้ พระเฑจึงได้กล่าวว่า "เสวยกบาล บูทกามธูป อนิลดำ อวมสุภาพ" แปลว่า ("เป็นที่ชอบใจ เหมือนน้ำผึ้งที่ไม่มีตัวควัน") ดังเป็นต้น
ประชุมหลายบวกว่า สาราหภุต ตับว่่า สารู อัม ภูษฏ แปลว่า เข้แต่งองค์ผู้เจริญ ขอบประทานพระวิโรภา ข้พระ พุทธเจ้า (จะพึงพลิกแผ่นดิน)
ก็ทว่า "สารู" นั้น ซึ่งมืออยู่ในบทว่า "สาราห" นี้ เป็นคำราบฤดู จิรอยู่ พระเฑจ เมื่ออธิบูลูบอนุญาตการพลิกแผ่นดิน จึงได้ราบฤดูพระผู้พระภาคเจ้าอย่างนั้น
บทว่า ปริตตุโยย ควาวว่า พิงหาชั้น คือพังพื้นข้างล่างให้กลับขึ้นข้างบน
ถามว่า "เพราะเหตุไร พระเฑจึงต้องทำอย่างนั้น?"
แก้ว่า "เพราะว่า เมื่อพระเฑจทำอย่างนั้นแล้ว ภิกษุทั้งหลายถ้าดิ้นวันดิน คือฟ้องดิน โดยสะดวก..."
คราวนั้น พระผู้พระภาคเจ้า แม้พระประสงค์จะไม่ทรงอนุญาติดตาม แต่เพื่อให้พระเฑจบิดลือสันนา จึงตรัสถามว่า 'โมคคัลลานะ! ก็เธอจักทำเหล่าสัตว์อุ้คอภัยแผ่นดินไว้ อย่างไรเล่า?"
ตรัสอธิบายไว้ว่า "สัตว์ทั้งหลายในบ้านและบนดิน เป็นต้นเหล่าใดผู้ถวายแผ่นดินอยู่ เมื่อเธอพลิกแผ่นดิน เธอก็ทำสัตว์เหล่านี้ผู้ไม่สามารถจะดำรงอยู่ในอากาศได้อย่างไร? คือจะพักไว้ในสถานที่ไหนเล่า."