ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ค) - ปฐมสมับัติกำเนิดกรรมภาค ๑ - หน้าที่ 375
โคตตา " ความว่า มีโคตรต่าง ๆ กัน ด้วยอำนาจโคตรมีมากว่า
" โคดมะ โมคคลาสนะ " กล่าวว่า " นานาชนิดๆ
กัน ด้วยอำนาจสัตว์อื่นว่า " ญาณทิพย์ พรหมณ์ " สองว่า
" นานากูล ปฐมชาติ " ความว่า ออกบ่วงจากตระกูลต่าง ๆ กัน
ด้วยอำนาจตระกูลอัตรัยเป็นต้น หรือด้วยอำนาจตระกูลมีตระกูลสูง
ตระกูลต่ำ ตระกูลโคะโอพาระ และไม่โอพาระเป็นต้น คำว่า
" เต ติ พุทธมามิ" ความว่า เพราะปัจฉิมสาวกเหล่านั้น ทำในใจ
ว่า " พวกเรามือถือเดียวกัน มีโคตรเดียวกัน มีกันเดียวกัน บวชจาก
ตระกูลเดียวกัน ศาสนาเป็นแบบแผนประเพณีของพวกเรา " จึงช่วย
กันรักษาพรหมจรรย์ทำให้เป็นภาระของตน บริหารพระปริสุทธิม
ไร้ค่านัน แต่ปัจฉิมสาวกเหล่านี้ไม่เป็นเช่นนั้น เพราะฉะนั้น
พวกเธอจึงเปิดเปิบเบียนกัน ถือความเห็นขัดแย้งกัน ทย่อหย่อน
ด้วยถือเสียว่า "พระเณรโหนจับรู้ พระเณรโหนจับทราบ" พึงยัง
พรหมจรรย์นั่นให้อังกฤษธนไปพลันทีเดียว คือไม่ยื่นสู่ภาคนภา
รักษาไว้ คำว่า " สถคอป" เป็นการแสดงในเนื้อความนั้นโดย
ข้ออุปมา โดยว่า " วิรติ " แปลว่า ยอมพัดกระจาย. โดยว่า " วิรสม "
แปลว่า ยอมพัดไปสู่ที่อื่น. โดยว่า " วิชเยติ " แปลว่า ยอมพัด
ออกไปจากที่ตั้งอยู่ คำว่า " ยกตัณ สตตน องคจิตตตา "
ความว่า ลมยอมพัดกระจายไปเหมือนได้นพอกอไม้ร้อน เพราะไม่ได้
ร้อน เพราะไม่ได้ผูกด้วยสายบัณฑิตย์ มีคำอธิบายว่า "( ดอกไม้ทั้งหลาย )
ที่มีไว้ควบคุมด้วยสาย ย่อมถูกลมพัดกระจายไปฉันใด ย่อมเรีย
"