ปฐมสมับัติกำเนิดกรรมภาค ๑ : หน้า 380/409

ประโยค (ค) - ปฐมสมับัติกำเนิดกรรมภาค ๑ - หน้าที่ 375 โคตตา " ความว่า มีโคตรต่าง ๆ กัน ด้วยอำนาจโคตรมีมากว่า " โคดมะ โมคคลาสนะ " กล่าวว่า " นานาชนิดๆ กัน ด้วยอำนาจสัตว์อื่นว่า " ญาณทิพย์ พรหมณ์ " สองว่า " นานากูล ปฐมชาติ " ความว่า ออกบ่วงจากตระกูลต่าง ๆ กัน ด้วยอำนาจตระกูลอัตรัยเป็นต้น หรือด้วยอำนาจตระกูลมีตระกูลสูง ตระกูลต่ำ ตระกูลโคะโอพาระ และไม่โอพาระเป็นต้น คำว่า " เต ติ พุทธมามิ" ความว่า เพราะปัจฉิมสาวกเหล่านั้น ทำในใจ ว่า " พวกเรามือถือเดียวกัน มีโคตรเดียวกัน มีกันเดียวกัน บวชจาก ตระกูลเดียวกัน ศาสนาเป็นแบบแผนประเพณีของพวกเรา " จึงช่วย กันรักษาพรหมจรรย์ทำให้เป็นภาระของตน บริหารพระปริสุทธิม ไร้ค่านัน แต่ปัจฉิมสาวกเหล่านี้ไม่เป็นเช่นนั้น เพราะฉะนั้น พวกเธอจึงเปิดเปิบเบียนกัน ถือความเห็นขัดแย้งกัน ทย่อหย่อน ด้วยถือเสียว่า "พระเณรโหนจับรู้ พระเณรโหนจับทราบ" พึงยัง พรหมจรรย์นั่นให้อังกฤษธนไปพลันทีเดียว คือไม่ยื่นสู่ภาคนภา รักษาไว้ คำว่า " สถคอป" เป็นการแสดงในเนื้อความนั้นโดย ข้ออุปมา โดยว่า " วิรติ " แปลว่า ยอมพัดกระจาย. โดยว่า " วิรสม " แปลว่า ยอมพัดไปสู่ที่อื่น. โดยว่า " วิชเยติ " แปลว่า ยอมพัด ออกไปจากที่ตั้งอยู่ คำว่า " ยกตัณ สตตน องคจิตตตา " ความว่า ลมยอมพัดกระจายไปเหมือนได้นพอกอไม้ร้อน เพราะไม่ได้ ร้อน เพราะไม่ได้ผูกด้วยสายบัณฑิตย์ มีคำอธิบายว่า "( ดอกไม้ทั้งหลาย ) ที่มีไว้ควบคุมด้วยสาย ย่อมถูกลมพัดกระจายไปฉันใด ย่อมเรีย "