ปฐมสัมผัสดาศากานแปล ภาค ๑ : หน้า 371/409

ประโยค - ปฐมสัมผัสดาศากานแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 366 พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงคัดค้านคำทูลของ มันต์ ของ พระเถระนั้น จึงตรัสพระคาถาสั่ง มืออ่าวว่า " อย่ายล โมหัคคัลานะ ! " คำว่า " สัตว์ทั้งหลาย พึงได้รับแม่ซึ่งวิลาส ดังนี้ พระ ผู้มีพระภาคเจ้าไม่ได้ตรัสไว้ในคำว่า " อย่ายล โมหัคคัลานะ !" ดังนี้ เป็นต้น แม่ก็จริง ถึงกระนั้นนั่น บันฑิตก็ควรถือเอา โดยนัยดังกล่าวว่า มาแล้วในตอนต้นนั้นแหละ องค์ แม่ใจความแห่งคำนี้ ก็ควรทราบ เช่นกันที่กล่าวมาแล้วนั้นเอง. ถามว่า " ถ้าหากพระผู้มีพระภาคเจ้า พึงทรงอนุญาตใช่ไหม พระ เถระจะพึงทำอย่างไร ? " แก่ว่า " พระเถรพึงอธิฐานมหาสุตรให้จนาดเท่านั้นที่จะพึง มั่งคั่งอย่างง่ายดาย แล้วชักหนทางจากต้นสะเดาในพระยุคลสิงห์ อยู่ มุ่งหน้าตรงไปยังอุดรรูปวิริ แล้วแสดงอุดรรูปวิริไว้นี่นั้นสมบูรณ์ ด้วยการไปและการมา ให้ถึงทั้งหลายเข้าไปือบยันทบาดแล้วออกไปได้ ตามสบาย เหมือนเข้าไปสู่โครงกรมะนั่น. สีหนาทกถาของพระมหาโมคคัลลานะ จบ.