การดำรงอยู่ไม่นานของพระพุทธเจ้า ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 1 หน้า 385
หน้าที่ 385 / 409

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการดำรงอยู่ไม่นานของพระพุทธเจ้าทั้ง 3 พระองค์ ได้แก่ พระสิขิ, พระเวสสุ และพระกุลสันธะ โดยเฉพาะในเรื่องอายุของพระองค์และสาวก พร้อมทั้งความสำคัญของการสืบต่อของพรหมจรรย์และความเข้าใจในยุคแห่งพระพุทธเจ้าเหล่านี้ โดยทั้งหมดมีสถานะมองว่าการดำรงอยู่ของพรหมจรรย์เป็นเรื่องที่มีข้อจำกัดตามยุคสมัยต่างๆ. การวิเคราะห์นี้จะช่วยให้เข้าใจถึงสาเหตุและผลกระทบของการมีอยู่ไม่นาน ซึ่งมีผลต่อการดำเนินชีวิตของผู้ติดตามพระพุทธศาสนาในยุคนั้น.

หัวข้อประเด็น

-การดำรงอยู่ไม่นานของพระพุทธเจ้า
-พระพุทธเจ้าทั้ง 3 องค์
-การสืบต่อของพรหมจรรย์
-อายุเฉลี่ยของพระพุทธเจ้าและสาวก

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปฐมสมันตปาทกาปิภเก ภาค ๑ หน้า 380 คน ๒ ยุคเท่านั้น เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า "ไม่ดำรงอยู่นน." ก็พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าสิขิ มีพระชนมายูเจ็ดหมื่น ปี, แม้วสาวพร้อมหน้าของพระองค์ ก็มีอายุประมาณเท่านั้น เหมือนกัน. พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า เวสสุ มีพระชนมายู หกหมื่นปี, แม้วสาวสาวผู้พร้อมหน้าของพระองค์ ก็มีอายุประมาณเท่านั้นปีเหมือนกัน. พรหมจรรย์ (ศาสนา) สืบต่อด้วยสาวกองค์สุดท้ายข้างหมด แห่งพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าสิขิและเวลามั. นึ่น ต้องอยู่ต่อมาได้ประมาณแสนสี่สิบปี และประมาณสองหมื่นปี. แต่ว่าโดยอานาอาณแห่งยุคคุณ พระมหรรรรย์ตั้งอยู่จะมาได้ด้วยการสืบต่อแห่งยุค ตลอดคุณ๒ ยุคเท่านั้นๆ. เพราะฉะนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า "ดำรงอยู่ไม่นาน" ท่านพระสาริณุตร ฟังเหตุแห่งการดำรงอยู่ไม่นานแห่งพรหมรรรรย์ของพระพุทธเจ้า ๓ พระองคืใช่นี้แล้ว มีความมุ่งจะฟังเหตุแห่งการดำรงอยู่ไม่นาน แห่งพรหมรรรรย์ของพระพุทธเจ้า๓ พระองค์นี้ ซึ่งได้ถามความผู้มีพระภาคเจ้ again โดยยืนมือว่า " ก็ อะไรเป็นเหตุ พระเจ้ามิ" แม้พระผู้มีพระภาคเจ้าทั้งได้ทรง พยากรณ์แก่อนุ ฅย์ที่ตรงกันข้ามจากที่กล่าวแล้ว. และแม้ในความดำรงอยู่นาน ในคำ พยากรณ์นั้น บันฑิตพึงทราบความดำรงอยู่ไม่นาน โดยเหตุทั้งสอง คือโดยประมาณแห่งพระนามของพระพุทธเจ้าเหล่านั้นบ้าง โดยอุค แห่งคนบ้าง, ความผิดคราว ว่า พระผู้มีพระภาคทรงพระนามว่ากุลสันธะ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More